MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İstihkak


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı 3.kişi vekili, 7.2.2012 tarihinde haczedilen menkullerin müvekkiline ait olduğunu, borçlu şirket ile aynı adreste faaliyet göstermediklerini ileri sürerek davanın kabulü ile haczin kaldırılmasını talep etmiştir.
Davalı alacaklı vekili; davacının borçlu ile iç içe geçmiş bir şirket olduğunu, davacı şirketin ortaklarının borçlu şirketin de ortakları olduğunu, davacı ile borçlu şirketin aynı alanda faaliyet gösterdiğini, muvazaalı işlemler yaparak mal kaçırmak istediklerini, mahcuzların borçluya ait olduğunu, kağıt üzerinde yapılan satış işleminin hukuken geçersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; borçlu, davacı ve alacaklının aralarında ticari faaliyet bulunan üç şirket olduğu,borçlu şirket ile davacı şirket arasında organik bağ olmadığı, davacının haczedilen malların kendisine ait olduğunu, ibraz ettiği mutlak mülkiyet karinesi taşıyan belgelerle ispat ettiği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm, davalı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 3.kişinin İİK’nun 96. maddesine dayalı istihkak iddiasına ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş ise de yapılan araştırma, hüküm kurmaya yeterli değildir. Şöyle ki; davacı vekili; haczedilen menkullerin 30.12.2011 tarihinde borçludan satın alındığını, buna ilişkin faturalarınında mevcut olduğunu belirtmiş, bu doğrultuda Mahkemece iki bilirkişi raporu alınmış, 25.10.2013 havale tarihli bilirkişi heyet raporunda, haczedilen mallarla ilgili olarak 2011 yılına ait faturanın 2011 yılına ait ticari defterlerin sunulmamış olması nedeni ile kayıtlara alınıp alınmadığının tespit edilemediği belirtilmiş; 21.10.2014 havale tarihli bilirkişi raporunda ise, 2012 yılı yevmiye defteri ile defteri kebir kayıtlarının örtüşmediği, kayıt farklılıklarının olduğu, işletmenin muhasebe kayıtlarının tek düzen muhasebe sistemi uyarınca yapılmadığı, hesaplar arasında mevzuata uygun olmayan aktarmalar yapıldığı, kaydi hataların nereden kimden kaynaklandığının tespit edilemediği belirtilmekle birlikte, 2012 yılına ait ticari defterlerinin incelenmesi ile yetinilip hacze konu malların 3.kişi şirkete ait defterlerde mevcut olduğu tespit edilmiştir. Bu durumda bu raporlar arasında ve raporların kendi içinde çelişki bulunmasına rağmen bu çelişkiler giderilmeden karar verilmesi hatalı olmuştur.
O halde, hacze konu mallarla ilgili olarak sunulan faturanın ait olduğu yıla (2011) ilişkin borçlu ve 3. kişi şirketin ticari defterlerinin getirtilerek, dosya kapsamında bulunan bilirkişi raporları arasındaki çelişkiyi giderecek şekilde yeni bir bilirkişi raporu alınmak için dosyanın yeniden bilirkişiye tevdii ile mahcuzların envanterinde kayıtlı olup olmadığı,ticari defterlerin açılış ve kapanış tasdiklerinin usulüne uygun tutulup tutulmadığı, mahcuzların ayırt edici özellikleri itibari ile dayanılan fatura ile uyumlu olup olmadığı hususlarında rapor aldırılması, bu rapor ve dosya içerisindeki tüm deliller birlikte değerlendirilerek karar verilmesi gerekmektedir.
Belirtilen hususlar dikkate alınmadan eksik araştırma ve incelemeye dayalı olarak yazılı biçimde hüküm kurulması isabetli olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün İİK"nun 366 ve 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 02.03.2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.