Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/4549 Esas 2019/2757 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/4549
Karar No: 2019/2757
Karar Tarihi: 18.06.2019

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/4549 Esas 2019/2757 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, taraflar arasında imzalanan bir sistem kullanım anlaşması kapsamında davalı tarafından düzenlenen geriye dönük ceza faturasının müvekkil tarafından itiraz edilip iade edilmesi sonrasında, davalı tarafından nakde dönüştürülmekle tehdit edilen teminat mektuplarının ödenmesi sonucu oluşan zarara karşılık davalıdan tahsil edilmesi talep edilen alacak davasıdır. Mahkeme, fatura düzenlendiği dönemde taraflar arasında geçerli bir sistem kullanım anlaşması bulunduğunu ancak söz konusu anlaşmada yer alan ihlal durumunda uyarı ve süre verilmesi gerektiği yönünde hüküm bulunmasına rağmen davalı tarafından bu uyarının yapılmadığına dair delil sunulmadığını belirterek davacı lehine karar vermiştir. Karar, davalı tarafın temyiz itirazlarının reddedilmesiyle onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu madde 356
- Borçlar Kanunu madde 116 ve 129

23. Hukuk Dairesi 2016/4549 E. , 2019/2757 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davacı şirket vekili Avukat ... ile davalı şirket vekili Av. ..."in gelmiş olmalarıyla, duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- KARAR -
Davacı vekili, taraflar arasında 23.03.2010 tarihinde "Sistem Kullanım Anlaşması" imzalandığını, sözleşmenin 10. maddesine aykırı şekilde davalı kurumca Ocak 2013 tarihinden geriye dönük olarak kesilen 379.594,03 TL"lik ceza faturasına müvekkili şirket tarafından itiraz edilip, faturanın iade edildiğini, davalı şirketin itirazı rededdilerek faturaları müvekkiline geri gönderdiğini, müvekkilinin kesin ve süresiz teminat mektuplarının nakde dönüştürülmesi tehditi alıtnda gecikme faizi ile birlikte fatura bedelini ödemek zorunda kaldığını ileri sürerek 379.594,03 TL.nin ödeme tarihinden itiaren işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, yapılan işlemlerin mevzuata uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve düm dosya kapsamına göre davalı şirketçe 2013 yılı başında Şubat 2009 dönemine ait diğer dönem cezai şart faturaları ile birlikte davacı kurum adına davaya konu faturanın kesildiği, faturanın kesildiği Şubat 2009 dönemi itibariyle taraflar arasında imzalanmış herhangi bir sistem anlaşmasının bulunmadığı ancak faturanın 2013 yılı başında düzenlendiği, faturanın düzenlendiği tarih itibariyle taraflar arasında geçerli sistem kullanım anlaşması ile bağlantı anlaşmasının bulunduğu, sözleşmenin 10. maddesi uyarınca davalı tarafça, fatura düzenlenmesinden önce bir ihlal mevcut ise sözleşme gereği davacıya uyardığına dair ve ihlalin giderilmesi yönünde süre verildiğine ilişkin bir delil sunulmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, Yargıtay duruşmasında vekille temsil olunan davacı yararına takdir olunan 2.037,00 TL duruşma vekalet ücretinin davaldan alınarak, davacıya verilmesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 18.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.