Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10072 Esas 2019/5234 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında TCK"nin 86/2. maddesi gereğince basit yaralama ve TCK"nin 106/1-1 maddesi gereğince basit tehdit suçlarından kamu davası açıldığı, tehdit suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması, 5271 sayılı CMK"nin 253/3. maddesi gereğince, basit yaralama suçunun tehdit suçu ile birlikte işlenmesi nedeniyle, sanığın üzerine atılı yaralama suçunun da uzlaşma kapsamında bulunmadığı kabul edilerek aşamalarda taraflara uzlaşmak isteyip istemediklerinin sorulmadığı anlaşılmış ise de; sanığın tehdit suçundan beraat ettiği, bu nedenle CMK"nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanığın mahkumiyetine karar verilen ve temyiz incelemesine konu edilen basit yaralama suçunun uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla; sanık ile katılan arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
2) Kabule göre ise; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.