Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/12035 Esas 2019/5230 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında müşteki ...’yi kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz itirazlarının incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezasının 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunu’nun 26. maddesiyle 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğundan sanık müdafiinin temyiz itirazlarının 5320 sayılı Kanun’un 8/1. ve 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 317. maddesi uyarınca isteme uygun REDDİNE,
2) Sanık hakkında müşteki ...’ı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz itirazlarının incelemesinde;
Kemik kırığına neden olan yaralama eyleminde; meydana gelen kırığın hayat fonksiyonlarına etkisinin orta (2.) derecede olduğu anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesine göre kırığın hayat fonksiyonlarını etkileme derecesi dikkate alındığında artırım oranının (1/6) olarak takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığından ve TCK"nin 3. maddesindeki orantılılık ilkesi ihlal edilmediğinden tebliğnamenin bu husustaki düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Aynı binada oturan taraflar arasında suç tarihinde balkona çamaşır asma meselesinden çıkan tartışmanın ailelerinin de katıldığı kavgaya dönüştüğü olaya ilişkin olarak dinlenen tarafsız tanık ...’in olay günü işten gelirken tarafların bağırarak ağız dalaşı yaptıklarını, müşteki ...’ın sanık ...’ın evine doğru gitmeye başladığını ve kendisinin engel olduğunu beyan etmesi, aldırılan adli rapora göre sanığın da yaralandığının anlaşılması ve mağdur hakkında sanık sıfatıyla kasten yaralama suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi karşısında haksız tahrik hükümlerini düzenleyen 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinin sanık lehine makul oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.