Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/1917 Esas 2020/12212 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Şikayetçinin iş yerinden gerçekleşen hırsızlık olayında; gerekçeli kararın hüküm kısmında sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken ilk paragrafta uygulama yeri olmayan 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinden hüküm kurulduğu anlaşılmış ise de; ardından ikinci paragrafta 142/1-b maddesi uygulanmak suretiyle sonraki uygulama ile sonuç ceza doğru olarak hesaplandığından ilk paragrafta TCK’nın 141/1. maddesi ile sehven hüküm kurulması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Adli Emanetin 2015/2723 numarasında kayıtlı mühürlü bulgu poşeti içerisinde olay yerinden elde edilen parmak izlerinin suçun sübutuna ilişkin delil olarak değerlendirilen eşya vasfında olduğundan, delil olarak dosyada saklanması yerine, TCK"nın 54/1.maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından müsadereye ilişkin TCK’NIN 54/1 maddesi gereğince müsaderesine ilişkin ibarenin çıkartılarak yerine “dosyada delil olarak saklanmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.