Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/11229 Esas 2019/22681 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı işyerinde 12/10/1996 tarihinden 19/09/2014 tarihine kadar en son usta olarak çalıştığını, müvekkilinin iş akdinin haksız olarak feshedildiğini, müvekkilinin aylık 2.100 TL ücret ile çalıştığını, müvekkilinin fazla çalışma ücretlerinin, resmi bayram genel tatil ücretlerinin, yıllık izin ücretlerinin, son maaş alacağının ödenmediğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 01/10/1997 tarihinde çalışmaya başladığını, davacının önceleri makineci olarak çalışmaya başladığını, davacının 19/09/2014 tarihinde işyerini terk ederek gittiğini, daha sonra işe gelmediğini, bunun üzerine tespit tutanağı ve devamsızlık raporu hazırlandığını, 10/10/2014 tarihinde davacının işten çıkış bildiriminin yapıldığını, davacının yıllık izinlerini kullandığını, resmi bayram ücretleri ve davacının fazla mesai alacaklarının imza karşılığı ödendiğini, davacının en son aldığı brüt ücretin 1.350 TL olduğunu savunarak açılan davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, yaptığı fazla mesailerin karşılığını alamadığı iddiası ile alacak talebinde bulunmuş, davalı ise fazla mesai yapıldığında karşılığı ücretin ödendiğini savunmuştur. Fazla mesai iddiasını ispat bakımından birisi aynı yerde çalışan eşi olmak üzere davacının dinlettiği tüm tanıklar ve davalı tanıkları cumartesi günü yapılan 08:00-19:00 saatleri arasındaki fazla mesainin ücretinin %50 zamlı olarak ödendiğini beyan etmişlerdir. Bu delil durumu karşısında mahkemece davacı asil, tanık beyanları doğrultusunda dinlenerek sonuca gidilmesi gerekirken yazılı şekilde fazla mesai ücreti talebinin kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 18/12/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.