Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/324 Esas 2015/45 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/324
Karar No: 2015/45

Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/324 Esas 2015/45 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde hırsızlık suçundan yargılanan sanığın mahkumiyetine hükmedilmiştir. Temyize götürülen dava sonucunda, hükümetin haklılığı kabul edilmiştir ve temyiz isteği reddedilmiştir. Ancak bazı ayrıntılarda hukuka aykırılık tespit edilmiştir:
1. Hırsızlık suçu için uygulama maddesi olarak yanlış kanun maddesi gösterilmiştir.
2. Hak yoksunluğu süresi ve kapsamı açısından ilgili kanun maddesi fıkrası gözetilmemiştir.
3. Infaz sonrası denetimli serbestlik tedbiri uygulanması gerektiği halde, cezanın neden olduğu kısıtlamaların yanı sıra yönetimli serbestlik de uygulanmıştır.
4. Zorunlu müdafi için atanacak vekalet ücreti hazine üzerinde bırakılmalıyken sanıktan tahsil edilmiştir.
Bu nedenlerle, kararın düzeltilmesi ve yeniden yargılama yapılmadan açıklanan noktaların düzeltilmesi gerekmektedir. Kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 142/1-a ve 141/2-a maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 53/1-(c) bendinin 3. fıkrası, TCK'nın 58/7. maddesi, CMK’nın 150/2. maddesi ve 254 TL olan zorunlu müdafilik ücreti.

22. Ceza Dairesi 2015/324 E. , 2015/45 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen hırsızlık eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
1-)Sanık hakkında ibadete ayrılmış yerlerde bulunan eşya hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken uygulama maddesinin ""5237 sayılı TCK"nın 142/1-a madde ve fıkrası "" yerine aynı Kanunun 141/2-a madde ve fıkrası olarak gösterilmesi,
2-)5237 sayılı TCK"nın 53/1-(c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun süresi ve kapsamı açısından anılan Kanun maddesinin 3. fıkrası hükmünün gözetilmemesi,
3-)Tekerrür hükümleri uygulanırken, TCK"nın 58/7. maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, infazı kısıtlar biçimde 2 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbiri süresinin de belirlenmesi,
4-)Sanığa CMK"nın 150/2. maddesi uyarınca atanan zorunlu müdafi lehine vekalet ücretinin hazine üzerinde bırakılması gerekirken, sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık ... müdafinin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bu aykırılıklar, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktaları, tebliğnameye uygun olarak, hüküm fıkrasında bulunan ""TCK"nın 141/2-a madde ve fıkrası"" çıkarılarak yerine ""TCK"nın 142/1-a madde ve fıkrası uyarınca"" ibarelerinin eklenmesi, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-(c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindekilerle sınırlı olmak üzere koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması, tekerrür uygulamasına ilişkin hüküm fıkrasından, denetim süresinin; yargılama giderlerine ilişkin hüküm fıkrasından ise zorunlu müdafilik ücreti olan 254 TL"nin çıkarılması biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hüküm, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 14/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.