Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/7612 Esas 2018/5070 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7612
Karar No: 2018/5070
Karar Tarihi: 04.07.2018

Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/7612 Esas 2018/5070 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların zimmet suçundan mahkumiyetine hükmetmiş ve bazı sanıkların beraatına karar vermiştir. Dosya temyiz edilince, katılma talebi kabul edilmiş ve incelenmesi gereken konular belirlenmiştir. Sanıkların üzerine atılı suçun zamanaşımı süresinin geçtiği belirlenmiş, dolayısıyla hükümler bozulmuş ve davanın zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmiştir. Kararda, TCK'nın 202/1, 102/3 ve 104/2, CMK'nın 260/1, 237/2, 321, 322/1 maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 7/2, 5320 sayılı Kanun'un 8/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8 maddeleri gibi çeşitli kanun maddeleri yer almaktadır.

5. Ceza Dairesi 2016/7612 E. , 2018/5070 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Sanıklar ... ve ... hakkında mahkumiyet, sanıklar ... ve ... hakkında beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
CMK"nın 260/1. maddesine göre zimmet suçundan katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş olan Hazinenin kanun yoluna başvurma hakkının bulunması ve hükümlerin 10/06/2016 havale tarihli dilekçe ile vekili tarafından temyiz edilmesi karşısında, 3628 sayılı Kanunun 17 ve 18. maddeleri ile CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca katılma talebinin kabulüne, temyiz dilekçelerinin içeriğine göre incelemenin katılan vekilinin sanıklar hakkında kurulan beraat hükümleri, sanıklar müdafiilerin ise sanıklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak ve Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı"nda CMK" 260. madde uyarınca temyiz hakkı bulunduğu gözetilerek yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıkların üzerlerine atılı basit zimmet suçunun temas ettiği 765 sayılı TCK"nın 202/1. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Yasanın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 10 yıllık asli ve 15 yıllık ilaveli zamanaşımına tabi olduğu, son suç tarihi olan 17/03/2001 ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, hükümlerin 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddeleri gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 04/07/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.