Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/6977 Esas 2019/8595 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6977
Karar No: 2019/8595
Karar Tarihi: 10.06.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/6977 Esas 2019/8595 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükmü, suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle kanun yararına bozma talebine konu olabilir. Ancak, sanığın hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmü ise geçerli ve hukuken uygun kabul edilerek onanmıştır. Seri halindeki adli para cezalarının temyizi mümkün değildir.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'a eklenen ek 2. madde
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a ve 142/1-b maddeleri
- TCK\"nun 53.maddesinin 1 ila 3. fıkraları
- Anayasa Mahkemesi'nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı.

17. Ceza Dairesi 2018/6977 E. , 2019/8595 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
Mala zarar verme suçunun konusunun hırsızlık suçunun konusu ile aynı olduğu ve suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanığın atılı suçtan beraati yerine yazılı biçimde mahkumiyetine karar verildiğinden, mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik kanun yararına bozma isteminde bulunulması olanaklı kabul edilmiştir.
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000,00 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibarıyla temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince sanık ...’un temyiz talebinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
Sanığın, mağdurun öğrencisi olduğu Bulanık Lisesi sınıfında çantada bıraktığı telefonunu çalmaktan ibaret eyleminin 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a maddesine uyduğu gözetilmeden, aynı Kanunun 142/1-b maddesi ile hüküm kurulması, ceza miktarı itibariyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Hak yoksunluklarına hükmedilirken yanılgılı hüküm kurulmuş ise de, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak infaz evresinde resen ve doğru olarak, TCK"nun 53.maddesinin 1 ila 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde uygulanması mümkün görüldüğünden ve Anayasa Mahkemesi"nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibari ile infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre o yer Cumhuriyet savcısı ile sanık ...’un temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 10.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.