Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2011/9409 Esas 2012/2623 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/9409
Karar No: 2012/2623

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2011/9409 Esas 2012/2623 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasında davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Ancak davalı tarafından temyiz edilmiştir. Mahkeme kesin olan kararın temyiz isteminin reddedilebileceği ve davalının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerektiğini belirtmiştir. Bu kararın nedeni ise, 5236 sayılı Kanun'un ek madde 4 ile birlikte 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının 1.1.2010 tarihinden itibaren 1.430,00 TL’ye çıkarılmasıdır.
Kanun maddeleri ayrıntılı olarak:
- 5236 sayılı Kanun'un ek madde 4
- 427. madde

17. Hukuk Dairesi 2011/9409 E. , 2012/2623 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

7.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 1.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK.’na eklenen ek madde 4 ile aynı yasanın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2010 tarihinden itibaren 1.430,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalının temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin hükmün kesin olması nedeniyle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 6.3.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.