MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 30/01/2014 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; maddi ve manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne dair verilen 12/05/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, kasten yaralama nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, maddi ve manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, tarafların aynı köyde ikamet ettiklerini, aralarında çıkan tartışma sonucu davalının, müvekkilini sol elinden kırık oluşturacak ve bu eylem nedeniyle 43 gün elinin alçıda kalmasına neden olacak şekilde yaraladığını, pazarcılık yapan müvekkilinin çalışamadığı bu süre nedeniyle oluşan maddi zararının ve ayrıca manevi zararının tazminini istemiştir.
Davalı vekili, müvekkili hakkında ceza mahkümiyeti bulunmadığını, yapılan ceza yargılaması sonucunda hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verildiğini, bu kararın hukuk hâkimini bağlamayacağını ve eylemin sabit olduğu anlamına gelmeyeceğini, olaydan 23 gün sonra alınan raporun eylemi kanıtlar mahiyette olmadığını ve bu itibarla davacının illiyet bağını kanıtlayamadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; ... Asliye Ceza Mahkemesinin 04/03/2011 tarih ve 2010/310 esas, 2011/42 karar sayılı dosyasında sabit olduğu, davalının davacıyı kasten yaraladığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun (BK) 42. maddesinde, maddi zararın tam olarak kanıtlanamaması ve tespitinin mümkün olmaması halinde hakime zararı adalete tevfikan tayin etme yetkisi tanınmıştır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, dava dilekçesi ve tazminatın açıklanmasına ilişkin beyan dilekçesinden, tedavi masrafları ve yol giderlerinin de istendiği anlaşılmaktadır. Mahkemece bu hususta herhangi bir karar verilmemiştir. Tedavi masrafları ve yol giderleri
haksız eylemden kaynaklanmakta olup tüm giderlerin belgelenmesi gerekmez. Uygun nedensellik bağı taşıyan tüm zararlı sonuçlardan haksız eylemi gerçekleştiren sorumludur. Mahkemece yapılacak iş; doktor bilirkişiden rapor alınarak Sosyal Güvenlik Kurumunca karşılanmayan ilaç ve tedavi giderleri ile yol giderlerinin hesaplanması, şayet bu hususta rapor alınamıyorsa BK’nın yukarıda anılan maddesi gereğince davacının tedavi masrafları ve yol giderleri hususunda bir miktar tazminata hükmedilmesi gerekirken eksik inceleme ile karar verilmiş olması dosya kapsamına uygun bulunmamış, bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davalının tüm, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek hâlinde geri verilmesine 09/12/2019 gününde oy birliği ile karar verildi.