Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/7819 Esas 2020/12147 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7819
Karar No: 2020/12147
Karar Tarihi: 05.11.2020

Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/7819 Esas 2020/12147 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanık karşılıksız yararlanma suçundan mahkum edilmiştir. Ancak 6352 sayılı Kanun'un yürürlüğe girdiği tarihten önce işlenen suçlar için geçici 2. madde uyarınca, zararın tamamen tazmin edilmesi halinde etkin pişmanlık nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığı belirtilmiştir. Suç tarihinin 26/05/2012 olduğu belirlenmiş ve katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanığın ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, mahkumiyet kararı bozulmuş ve sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 168. maddesi (5. fıkra), 6352 sayılı Kanun'un geçici 2. maddesi (2. fıkra), CMK'nın 223/4-a maddesi, ve 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2020/7819 E. , 2020/12147 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
6352 sayılı Kanun"un yürürlüğe girmesinden sonra işlenen suçlardan dolayı TCK"nın 168. maddesinin aynı Kanun ile eklenen 5. fıkrasında, zararın soruşturma tamamlanmadan giderilmesi halinde kamu davası açılmayacağı öngörülmüş ise de, 6352 sayılı Kanun"un yürürlüğe girdiği 05/07/2012 tarihinden önce işlenen suçlar yönünden anılan Kanun"un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca kovuşturma sırasında ya da hüküm verildikten sonra zararın tamamen tazmin edilmesi halinde etkin pişmanlık nedeniyle CMK"nın 223/4-a maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği ve suç tarihinin 26/05/2012 olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Kanun"un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun"un geçici 2/2.maddesi uyarınca sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nın 223/4-a maddesine göre CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 05/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.