Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2016/22046 Esas 2017/2614 Karar Sayılı İlamı

8. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/22046
Karar No: 2017/2614
Karar Tarihi: 27.02.2017

Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2016/22046 Esas 2017/2614 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, Hazine'ye ait tarım arazilerinin zilyetliğinin kendisine ait olduğunu ve diğer davalıların bu arazileri haksız yere kiraladığını belirterek zilyetliğin tespiti ve korunması istemiştir. Davanın hukuki yararı olmadığı gerekçesiyle mahkemece reddedilmiştir. Ancak, bu dava zilyetliğin tespiti ve korunmasına yönelik olduğundan, Sulh Hukuk Mahkemelerinin görev alanına girmektedir. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuştur ve davaya bakmakla görevli mahkemenin Sulh Hukuk Mahkemesi olduğu vurgulanmıştır.
TMK'nun 683. maddesi, mülkiyet hakkının korunmasını düzenlerken, 981 ve devamı maddeleri zilyetliğin korunması hakkına yöneliktir. HMK'nun 4/1-c maddesi, zilyetliğin korunmasına ilişkin davalarda görevin Sulh Hukuk Mahkemelerinde olduğunu belirtmektedir.

8. Hukuk Dairesi 2016/22046 E. , 2017/2614 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Zilyetliğin Tespiti ve Korunması

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı vekili... ili, ... ilçesi, ... Köyü"nde bulunan Hazine"ye ait 270, 271, 268, 316 ve 397 parsel sayılı taşınmazların tarım arazisi olarak 1980 yılından beridir önce davacının babası daha sonra davacı tarafından kullanıldığını, davalı Hazine"nin bu parselleri kiralayan kiracıların zilyetliği olmadığı halde diğer davalılara taşınmazları kiraya verdiğini, bu durumun davacının kiralama yapamadığı için destekleme alamadığı ve ilerde Hazine tarafından bu arazilerin satılması durumunda davacıya satılmama ihtimalini doğurması sebebi ile davacının taşınmazların ne zamandan beri ve ne kadarının nizasız fasılasız zilyetliğinde olduğunun tespitini istemiştir.
Davalı Hazine vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece davanın hukuki yarar yokluğundan reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Bilindiği üzere ve kural olarak, taşınmaza zilyet olanlar tapu kaydı veya bir hakka dayandığı takdirde TMK"nun 683. maddesindeki mülkiyet hakkının korunmasından yararlanarak istihkak davası veya elatmanın önlenmesi davası açabileceği gibi, salt zilyetliğe dayanan kişiler ise TMK"nun 981 ve devamı maddeleri uyarınca zilyetliğin korunması hükümlerinden yararlanarak zilyetliğin korunması davası açabilirler. Eldeki dava zilyetliğin tespiti ve korunması isteğine ilişkindir. Davacının ne ayni ne de kişisel hakkı söz konusu olmadığına göre, uyuşmazlığın zilyetliğin korunmasına yönelik TMK"nun 981 vd. maddeleri hükümleri çerçevesinde çözümlenmesi gerekir. Zilyetliğin korunmasına ilişkin davalarda da görev Sulh Hukuk Mahkemesine aittir. (HMK. m. 4./1-c).
Somut olayda mahkemece her ne kadar davanın hukuki yarar yokluğu sebebiyle reddine karar verilmiş ise de, az yukarıda yapılan açıklamalar ışığında ve 6100 sayılı HMK"nun 4/c maddesi uyarınca davaya bakmakla görevli mahkemelerin Sulh Hukuk Mahkemeleri olacağı hususu gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi isabetli olmamıştır.

./.

SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenle yerinde olduğundan kabulüyle hükmün BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz itirazlarının şmdilik incelenmesine yer olmadığına, taraflarca HUMK"nun 440/I maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, istek halinde peşin harcın temyiz edene iadesine,
27.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.