Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/9590 Esas 2019/7471 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/9590
Karar No: 2019/7471
Karar Tarihi: 03.04.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/9590 Esas 2019/7471 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalıya ait bir şantiyede marangoz olarak çalışan davacıya haksız işten çıkarma yapıldığına ve çeşitli alacakları olduğuna dair dava açılmıştır. Mahkeme, dosya kapsamındaki deliller doğrultusunda davacının taleplerinin kabulüne karar vermiştir. Ancak davalı taraf temyiz ederek yıllık izin ücreti hesaplanması noktasında uyuşmazlık olduğunu belirtmiştir. İş Kanunu'nun 53/1. ve 59. maddeleri çerçevesinde yıllık izin hakkının feshedilen işçiye ödenmesi gerektiği hükme bağlanmıştır. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını ispatlamakla yükümlüdür. Dosyada bulunan Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarından ve bilirkişi raporundan davacının iş yerinde 2 tam yıl çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, davacının yıllık izin hakkının 28 gün olarak hesaplanması gerekmektedir, ancak yanlışlıkla 42 gün olarak hesaplanmıştır. Bu nedenle, temyiz edilen karar bozulmuştur.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 53/1. ve 59. maddeleri, işçilere yıllık ücretle izin verileceği, iş sözleşmesinin sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükümlerini içermektedir. Yıllık izinlerin kullandırılması işverenin yükümlülüğündedir ve ispat yükü de işverene aittir. İşveren, yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır ve yüklendiği ispat yükü nedeniyle işçiye yemin teklif edebilir.

22. Hukuk Dairesi 2016/9590 E. , 2019/7471 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının davalıya ait ... da bulunan şantiyede marangoz olarak 1.500,00 USD karşılığında çalıştığını, iş aktine haksız olarak son verildiğini belirterek kıdem tazminatı, yıllık izin alacağı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, taleplerinde bulunmuştur.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; projenin bitmesi sebebi ile davacıya Türkmenistan da bulunan diğer şantiyelerde çalışma teklifinin yapıldığını ancak davacının bunu kabul etmediğini, bu nedenle davacının kıdem tazminatı talebi hakkının bulunmadığını ve diğer alacak kalemlerini talep etmekte de haksız olduğunu belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti :
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağının hesaplanması noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 53/1. maddesinde İşe başladığı günden itibaren deneme süresi de içinde olmak üzere en az bir yıl çalışmış olar işçilere yıllık ücretle izin verileceği düzenleme altına alınmış olup, 59. maddesinde ise iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü, işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, dosya kapsamında bulunan Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarından ve bilirkişi raporundan davacının iş yerinde 2 tam yıl çalışmasının olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda iki tam yıl karşılığı davacının yıllık izin hakkının 4857 sayılı yasaya göre 28 gün olarak hesaplanıp karşılığı olan alacak hakkında hüküm kurulması gerektiği halde yanılgılı olarak 42 gün yıllık izin karşılığı alacağın hüküm altına alınması hatalı olup bozma sebebidir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.04.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.