MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin işverence feshedildiğini, ancak işveren tarafından fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağının olmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-) Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- ) Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının ücreti noktasında toplanmaktadır.
Davacı vekili davacının ücretinin, dava dilekçesinde net 1.250 TL ücret aldığını, 06/10/2009 havale tarihli dilekçesinde ise 1.800 TL olduğunu belirtmiş ücretin net mi brüt mü olduğunu açıklamamıştır. Davacı vekili, 31/03/2010 tarihli dilekçesi ile de davacının son ücretinin net 1.800 TL, brüt ücretinin 2.582 TL olduğunu iddia etmiştir. Mahkemece brüt 2.582TL ücrete göre yapılan hesaplamaya itibarla hüküm kurulmuştur.
Davalı vekili, rapora itiraz dilekçesinde davacının son ücretinin 2.582 TL olarak kabulüne karşı çıkmıştır.
Davacı vekilinin dava dilekçesinde davacının son ücretinin net 1.250 TL olduğunu açıklamasına rağmen ücret miktarını ikinci defa dilekçe vermek suretiyle yükseltmesi mümkün değildir. Bu nedenle, davacının son ücretinin kayıtlarla sabit olan brüt 1.744,59 TL üzerinden hesaplama yapılması gerekirken, taleple bağlılık ilkesine aykırı şekilde 2.582 TL üzerinden hüküm kurulması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07/05/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.