Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmayarak, tebliğnamedeki düzeltilerek onama görüşüne iştirak edilmemiştir.
Olay günü, sanığın idaresindeki otomobil ile saat 19:00 sıralarında, meskun mahal ve tek yönlü yolun sağ şeridinde seyir halinde iken, olay yeri kavşağa geldiğinde, arka sol şeritteki trafiği kontrol etmeden kavşaktan sola yöneldiği, sol şeritte seyir halinde bulunan katılan ... idaresindeki otomobilin önünü kapadığı, arkadan gelen otomobilin 22 metre fren izi ile sanık idaresindeki aracın sağ arka kısmına çarparak savrulduğu ve yol kenarındaki ağaca çarparak durduğu, araç içinde şikayetçi olan iki kişinin kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak neden olduğu olayda; trafik kaza tespit tutanağı ve Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesi Başkanlığının sanığın asli kusurlu olduğu, katılan sürücünün ise tali kusurlu olduğu yönündeki kusur raporları dosya oluş ve kapsama uygun görülmekle;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine, erteleme hükümlerinin uygulanmadığına, katılan sürücünün arkadan çarpmak suretiyle asli kusurlu olduğuna, cezanın fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 02.06.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.