Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/2535 Esas 2018/4140 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/2535
Karar No: 2018/4140
Karar Tarihi: 12.09.2018

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/2535 Esas 2018/4140 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı kooperatife borcu olmadığını savunan müvekkilinin menfi tespit davası açtığı, ancak daha önce kendisi aleyhine 2.520 TL tutarında ilamsız icra takibi yapıldığı belirtilen bir hukuk davasıdır. Davacı müvekkilin kooperatif üyesi olduğu ve borcu olmadığı iddiasıyla takibin iptalini ve kötüniyet tazminatına hükmedilmesini talep ettiği belirtilirken, davalı ise borcun 2010 ve 2011 yıllarına ilişkili olduğunu savunmuştur. Mahkeme, önceki kararının eksik inceleme gerekçesiyle bozulması üzerine bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda müvekkilin borcu olmadığına ve takibin iptaline karar vermiştir. Kötüniyet tazminatı talebi ise reddedilmiştir. Davalı vekili tarafından temyiz edilen kararın, bozma kararı doğrultusunda verildiği ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle temyiz itirazlarının reddedildiği belirtilir. Sonuç olarak hüküm oybirliğiyle onanmıştır.
Kanun Maddeleri: İcra ve İflas Kanunu, Türk Borçlar Kanunu.

23. Hukuk Dairesi 2016/2535 E. , 2018/4140 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkilinin kooperatif üyesi olduğunu, müvekkili aleyhine 2.520,00 tutarında ilamsız icra takibi yapıldığını, davalı kooperatife borçlu olmadığını ileri sürerek, borçlu olmadığının tespitine, takibin iptaline, % 40 kötüniyet tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı temsilcisi, tahakkuk eden emlak vergisinin üye başına 205,00 TL olduğunu, bununla ilgili kararın daha sonra alınacağını, 1.250,00 TL"lik borcun 2010 ve 2011 yıllarına ilişkili olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme, davanın kabulüne dair verilen kararın eksik inceleme gerekçesiyle bozulması üzerine bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın kabulüne, kötüniyet tazminatının reddine karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre, davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.