MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davadaAnkara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 08/11/2018 tarih ve 2018/382-2018/393 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin Sözcü Gazetesi’nin ve TPMK nezdinde, 2007/31800 sayılı ve 16. ve 41.sınıflarda tescilli ‘sözcü+şekil’ ve 2008/23206 sayılı ve 16. ve 41.sınıflarda tescilli ‘halkın sesi sözcü’ ve 2007/22746 sayılı ve 16. ve 41.sınıflarda tescilli ‘sözcü’" markalarının sahibi olduğunu, davalının ise 2007/35297 numarası ile 16., 38., 39., 40. ve 41.sınıflarda tescilli ‘sözcü’ markasının sahibi olduğunu, müvekkilinin okuyucularına televizyon yayını hizmeti sunmak için "Sözcü TV" ibareli marka başvurusu yaptığını, başvurunun davalıya ait 2007/35297 sayılı marka sebebiyle reddedildiğini, 556 sayılı KHK’nın 14.maddesi kapsamında davalının tescil tarihinden itibaren 5 yıllık süre içinde markasını kullanmadığını, davalı şirkete ait markanın müvekkiline ait markayla ayırtedilemeyecek kadar benzer olduğunu, müvekkiline ait ‘SÖZCÜ’ markasının tanınmış marka haline geldiğini ileri sürerek, davalının 38. ve 41.sınıflarda markasını kullanmadığının tespiti ile birlikte davalıya ait 2007/35297 tescil sayılı ‘sözcü’ ibareli markanın 556 sayılı KHK’nın 14.maddesi ve 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi uyarınca tüm sınıflar yönünden iptaline ve hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının 38. ve 41.sınıflar bakımından markanın kullanılmadığını iddia ettiğini, ancak 556 sayılı KHK’nın 14.maddesinde sınıf ayrımı yapılmadığını sadece markanın 5 yıl süreyle kullanılmamasından bahsedildiğini, müvekkilinin markasını kullandığını, hatta markasını kullanması sebebiyle davalara muhatap olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, Dairemiz bozma ilamına uyularak ve tüm dosya kapsamına göre yapılan yargılama sonucunda; tescilden önce kullanımla yahut kullanım olmaksızın tescille kazanılan marka hakkının mülkiyet hakkı kapsamında olduğu, mülkiyet hakkına getirilecek sınırlandırmanın ise kararname ile değil sadece kanunla getirilebileceği, iptal edilen kararname hükmüne dayalı olarak davalıya markasını kullanma külfeti yüklenemeyeceği, marka ile ilgili ülkemizin katılmış olduğu uluslararası sözleşmelerde kullanma yükümlülüğü getiren doğrudan uygulanabilecek bir hükmün bulunmadığı, 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu"nun 10.01.2017 tarihinde yürürlüğe girdiği, oysa iptal kararının 06.01.2017 tarihinde yayımlandığı, bu nedenle anılan K.H.K. hükümlerinin işbu davaya uygulanma olanağının olmadığı, ortada sadece mülkiyet hakkına getirilmiş sınırlandırmanın ortadan kaldırılmış bulunması hali olduğu, mülkiyet hakkına sadece yasa yoluyla getirilebilecek bir sınırlandırmanın, yasal boşluk doğduğu gerekçesiyle mahkemelerce bir karar tesis edilerek koyulmasının olanaksız olduğu, zira bunun Anayasa ve hukuk sistemine aykırı olacağı, bu nedenle ve usul ekonomisi gereğince yargılamaya devam edilip bir karar tesis edilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle, davanın reddine, K.H.K hükmünün iptali nedeniyle davanın reddi halinde yargılama giderlerinin bir tarafa veyahut taraflara eşit olarak yükleneceğine dair bir kanun hükmü bulunmadığından, yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kullanmama nedenine dayalı olarak 2007/35297 sayılı markanın 38. ve 41.sınıflar bakımından hükümsüzlüğü istemine ilişkin olup, mahkemece, K.H.K hükmünün iptali nedeniyle davanın reddine ve yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına karar verilmiştir.
06.01.2017 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 14.12.2016 tarih ve 2016/148 esas ve 2016/189 karar sayılı kararı ile davanın yasal dayanağı ortadan kalkmıştır. Bu durumda, mahkemece, dava tarihinde yürürlükte bulunan yasal düzenlemelere güvenilerek açılan ve kısmen de haklı bulunan davada “karar verilmesine yer olmadığına” karar verilmesi, yargılama giderlerine ilişkin olarakta HMK 331 maddesi gereğince dava açıldığı tarihte tarafların haklılık durumu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde davanın reddi ile yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılması doğru olmayıp, kararın davacı yararına bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 20/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.