MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında mahkemece doğrudan hükmedilen 3000 TL adli para cezasına dair hükmün temyizi olanaklı değil ise de, sanık hakkında mahkemece ayrıca TCK"nin 58. maddesinin tatbik edilerek mükerrir sayıldığı anlaşıldığından yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2012/2-1500 E., 2013/95 K. nolu kararından da anlaşılacağı üzere 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesinde, "Tekerrür halinde, sonraki suça ilişkin kanun maddesinde seçimlik olarak hapis cezası ile adli para cezası öngörülmüşse, hapis cezasına hükmolunur" denilmesi karşısında, dosyada mevcut adli sicil kaydına göre tekerrüre esas geçmiş hükümlülüğü bulunan sanık hakkında mahkemece doğrudan adli para cezası tercih edilmesi isabetsizliği aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 09/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.