Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/1427 Esas 2014/254 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile performans ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 01.02.2003 tarihinde davalı şirkette satış temsilcisi olarak çalışmaya başladığını, iş sözleşmesinin satış şefi görevini yerine getirirken işveren tarafından haksız feshedildiğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile performans prim alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının bölge yöneticisi olduğunu iş sözleşmesinin kusuruyla şirketi zarar uğratması nedeniyle haklı nedenle feshedildiğini, davacının diğer taleplerinin de yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin haklı bir neden yokken işveren tarafından sona erdirildiği, davacının diğer taleplerinin de kısmen yerinde olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin haklı bir neden yokken işveren tarafından sona erdirildiği, davacının diğer taleplerinin de kısmen yerinde olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmesi isabetlidir.
Ancak davacının fazla çalışma ücreti talebi bakımından hakkaniyet indirimi dışında da ret edilen kısım bulunduğundan davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi hatalıdır. Bununla beraber bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç:
Temyize konu olan kararın hüküm kısmındaki “Davanın reddedilen kısmının hakkaniyet indirimine ilişkin olduğu anlaşılmakla davalı vekline vekalet ücreti takdirine YER OLMADIĞINA” hükmünü içeren 4. fıkranın hükümden çıkartılarak yerine aynı fıkra olarak “Davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT’ nin 12. Maddesine göre belirlenen 1.783,90 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,” fıkrasının eklenmesi suretiyle hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 17.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.