MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı vekili, davacı işçinin cezai şart tazminatı ve eğitim gideri alacağı olarak davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, cezai şartın tek taraflı olarak işçi aleyhine düzenlendiği, bu nedenle davacının cezai şart tazminatı olarak borcu olmadığının, eğitim gideri olarak borcu bulunduğunun tespitine dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 11.10.2012 gün ve 2010/22073 Esas, 2012/34066 Karar sayılı kararı ile “sunulan delillerden 31.10.2008 tarih ve 11540 sayılı taahhütnamede cezai şartın iki taraflı kararlaştırıldığı, bir değerlendirmeye tabi tutularak karar verilmesi gerektiği” gerekçesi ile bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, emsal aynı şekilde temyiz incelemesinden geçerek kesinleşen karar da dikkate alınarak,eğitim verilmiş olsa bile denklik içermeyen ceza-i şartın geçersiz olduğunun çok açık bir şekilde kabul edildiği” gerekçesi ile bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “sunulan delillerden 31.10.2008 tarih ve 11540 sayılı taahhütnamede cezai şartın iki taraflı kararlaştırıldığı, bir değerlendirmeye tabi tutularak karar verilmesi gerektiği” gerekçesi ile verilen karara karşı yerel mahkemece “emsal aynı şekilde temyiz incelemesinden geçerek kesinleşen karar da dikkate alınarak, eğitim verilmiş olsa bile denklik içermeyen ceza-i şartın geçersiz olduğunun çok açık bir şekilde kabul edildiği” gerekçesi ile direnilmiş olup, emsal uygulama ve cezai şartın denklik içermemesi nedeni ile bozma kararının yerinde olmadığı, bu nedenle direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, davalı Banka harçdan muaf olduğundan 18.02.2013 tarihli makbuz ile yersiz alınan temyiz harçlarının isteği halinde davalı Banka"ya iadesine, 06.05.2013 tarihinde oy birliği ile karar verildi.