Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 22/3, 62/1, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurularının esastan reddi

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda, ilk derece mahkemesi tarafından kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik ""istinaf başvurularının esastan reddine"" ilişkin 11.05.2021 tarihli, 2021/2359 Esas, 2021/1518 Karar sayılı karar sanık müdafi ile katılanlar vekilleri tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay gecesi sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile hız sınırının 50 km olduğu meskun mahalde, iki yönlü, eğimli ve aydınlatmanın bulunmadığı yan yol niteliğindeki cadde üzerinde seyri sırasında, saat 23.05 sıralarında, olay mahallinde çarpma noktasından 19 metre sonra ana yol bölümünde yaya üst geçidi bulunduğu ancak olay yeri yan yol üzerinde kaza tarihi itibarıyla yaya geçidi veya buna ilişkin işaretleme bulunmadığı halde, seyrettiği sağ şeritte yol üzerinde bulunan koyu renkli kıyafetli üç yayaya aracının komple önü ile yol orta çizgisine 50 cm mesafede çarptığı, olay yerinde durmadan ayrılan sanığa ait aracın parçaları ile plakasının olay yerine düştüğü, çarpma akabinde yayalardan bir tanesinin 43.7 metre sağ ileriye ve bankete düştüğü, ikinci yayanın bu yayadan 24.5 metre ileri sola düştüğü, üçüncü yayanın ise ikinci yayadan 18.5 metre ileri sağa savrulduğu, her üç yayanın da öldüğü, olay yerinden ayrılan sanığın idaresindeki aracı olay yerinin 1 km ilerisine park ederek olay yerine yürüyerek geri geldiği, kazadan yaklaşık 1 saat sonra alınan numune üzerinde yapılan incelemede sanığın 2.27 promil alkollü olduğunun tespit edildiği,
Hükme esas alınan Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesi raporunda da belirtildiği üzere; sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile seyri sırasında hızını mahal şartlarına göre ayarlamadığı, olay mahallinde aydınlatma bulunmadığını da dikkate alarak hızını ve seyrini far ışığı altındaki görüş alanını kontrol altında tutacak şekilde sürdürmediği, yaya üst geçidine yaklaşırken hızını azaltması ve yaya üst geçidini kullanmak amacıyla kaplamaya girebilecek yayaların varlığını da dikkate alarak hareket alanını kontrol altında bulundurup dikkatli ve tedbirli şekilde seyrini sürdürmesi gerekirken mahal şartlarının üzerinde bir hızla dikkatsiz ve tedbirsiz şekilde seyretmesi neticesinde olay mahalline geldiğinde, kaplama içerisinde bulunan üç yayayı zamanında fark edemeyip etkin tedbir almadan mevcut hızıyla üç yayaya da çarptığı, dosya içeriğine göre Karayolları ve ilgili Belediye"nin müzekkere cevapları incelendiğinde, olaya konu cadde ile ilgili yapım ve işaretlemeler kaza sonrasında tamamlanmış ve kaza anı itibarıyla yaya geçişini düzenlemek için yaya geçidi ve işaret levhaları bulunmamakta ise de, mahallin yerleşim yeri içi iki yönlü trafiğe açık cadde olması, yayalara çarpma noktasının anayoldaki üst geçit ayağına 19 metre mesafede olması, mahalde seyir halindeki sürücülerin, kaplama üzerinde bulunan ve geçiş yapacak olan yayaların mahallin mevcut şartlarına uygun şekilde davranmaları gerekirken, sanık sürücünün olaya etken asli kusur niteliğindeki kural ihlalleri ile birlikte, ölen yayaların da yan yol niteliğindeki cadde üzerinde işaretlerle belirlenmiş yaya geçidi ve levhası bulunmaması sebebiyle ilk geçiş hakkını araca vermeyip, yaklaşan aracın mesafe ve hızını göz önünde bulundurmayarak kazanın gerçekleşmesinde asli kusurlu olduklarının tespit edilmesi karşısında, kaza sonrası tesis edilen işaretlemelerin kaza tarihinde bulunmamasının kazanın oluşumu etkisinin bulunmadığı anlaşılmış; tüm dosya içeriğine göre asli kusurlu eylemi ile gerçekleştirdiği kaza neticesinde 3 kişinin ölümüne sebebiyet veren sanık hakkında, ölen yayaların da asli kusurlu oluşları gözetilerek, tayin edilen temel ceza miktarında ve sanıkta tespit edilen alkol promil miktarı itibarıyla bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmasında isabetsizlik görülmeyerek;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafi ile katılanlar vekillerinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceğinin düzenlendiği; dosya içerisinde yer alan sürücü belgesi bilgilerine göre sanığın aynı belge numarası altında B1, D1, F, M, B sınıfı sürücü belgesinin bulunduğu, sanığın B1, F, M sınıfı sürücü belgesi ile kamyonet kullanması mümkün olmadığından TCK’nın 53/6. maddesi gereğince sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilirken, yargılamaya konu kazayı idaresindeki kamyonet ile yaptığı gözetilerek sadece kamyonet kullanmasına imkan veren D1 ve B sınıfı sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilleri ile sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5271 sayılı CMK"nın 303/1. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı madde uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin bölümündeki ""sürücü belgesinin"" ibaresinden önce ""D1 sınıfı ve B sınıfı"" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi"nin 11.05.2021 tarihli ve 2021/2359 Esas, 2021/1518 Karar sayılı kararına karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK"nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Tekirdağ 1. Ağır Ceza Mahkemesi"ne; kararın bir örneğinin de İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi"ne iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na GÖNDERİLMESİNE; 24.11.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.