Mahkemesi : Ordu İş Mahkemesi
Tarihi : 17.02.2015
No : 2010/168-2015/120


Dava, davacının malûllük oranının tespiti ile davacıya yeniden yaşlılık aylık bağlanması ve ödenmeyen aylıkların kesilme tarihlerinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödetilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava nitelikçe davacının malûllük oranının tespiti ile 506 sayılı Yasa"nın 60/1-C-b bendine göre davacıya bağlanan yaşlılık aylığının kesildiği tarihten itibaren yeniden bağlanması ve ödenmeyen aylıkların faizi ile ödenmesi istemine ilişkin olup, Mahkemece, davacının isteminin malûllük aylığı bağlanmasına ilişkin olduğu şeklindeki hatalı değerlendirme ile malûllük aylığı bağlanma koşulları gerçekleşmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş olup, bu karar usûl ve yasaya aykırı bulunmuştur.
Mahkemece yapılması gereken iş, dosya kapsamından net tarihi anlaşılamadığından davacının aylığının kesildiği tarihin Kurum"dan sorularak, Adli Tıp Kurumu"ndan yaşlılık aylığının kesilme tarihi itibariyle davacının sakatlığının 506 sayılı Yasa"nın 60/1-C-b bendi kapsamında olup olmadığı konusunu içerecek şekilde bir rapor alınmalı, rapora göre davacının anılan madde uyarınca yaşlılık aylığı koşullarını taşıyıp taşımadığı, yaşlılık aylığının kesilmesine ilişkin Kurum işleminin yerinde olup olmadığı konusunda değerlendirme yapılarak elde edilecek sonuca göre bir karar verilmelidir.
Mahkemece, açıklanan bu maddi ve hukuki esaslar gözetilmeksizin, yanılgılı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usûl ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, aşağıda yazılı bulunan temyiz harcının isteği durumunda davacıya iadesine, 17.12.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.