MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, iş akdinin raporlu olduğu dönemde haksız feshedildiğini beyan ederek ödenmeyen işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının işyerini terkederek gittiğini işe geri döneceği düşünülerek sigortasının devam ettirildiğini ancak bir süre beklendikten sonra davacının çıkışının yapıldığını beyan ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının işyerini terkedip gittiği, devamsızlık yaptığı, iş akdinin davalı tarafından haklı nedenle feshedildiği kabul edilerek davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Kararı yasal süresi içinde davacı vekili temyiz etmiştir.
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. İş sözleşmesinin, işçinin işyerine devamsızlıkta bulunması nedeniyle işverence haklı olarak feshedilip feshedilmediği noktasında taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
4857 sayılı İş Kanununun 25 II- ( g) bendinde, “işçinin işverenden izin almaksızın veya haklı bir sebebe dayanmaksızın ardı ardına iki işgünü veya bir ay içinde iki defa herhangi bir tatil gününden sonraki iş günü, yahut bir ayda üç işgünü işine devam etmemesi” halinde işverenin haklı fesih imkanının bulunduğu kurala bağlanmıştır. İşverenin ücretli ya da ücretsiz olarak izin verdiği bir işçinin izin süresince işyerine gitmesi beklenemeyeceğinden, bu durumda bir devamsızlıktan söz edilemez. Ancak yıllık izin zamanını belirlemek işverenin yönetim hakkı kapsamında olduğundan, işçinin kendiliğinden ayrılması söz konusu olmaz. İşçinin yıllık iznini kullandığını belirterek işyerine gelmemesi, işverence izinli sayılmadığı sürece devamsızlık halini oluşturur. İşçinin işe devamsızlığı, her durumda işverene haklı fesih imkanı vermemektedir. Devamsızlığın haklı bir nedene dayanması halinde işverenin derhal ve haklı nedenle fesih imkanı bulunmamaktadır. İşçinin hastalığı, aile fertlerinden birinin ya da yakınlarının ölümü veya hastalığı, işçinin tanıklık ve bilirkişilik yapması gibi haller, işe devamsızlığı haklı kılan nedenlerdir. Mazeretin ispatı noktasında, sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadığı sürece özel sağlık kuruluşlarından alınan raporlara da değer verilmelidir. Devamsızlık süresi, ardı ardına iki işgünü veya bir ay içinde iki defa herhangi bir tatil gününden sonraki iş günü ya da bir ayda üç işgünü olmadıkça, işverenin haklı fesih imkanı yoktur. Belirtilen işgünlerinde hiç çalışmamış olunması gerekir. Devamsızlık saatlerinin toplanması suretiyle belli bir gün sayısına ulaşılmasıyla işverenin haklı fesih imkanı doğmaz. Devamsızlık, işçinin işine devam etmemesi halidir. İşyerine gittiği halde iş görme borcunu ifaya hiç başlamayan bir işçi devamsızlıkta bulunmuş sayılmamalıdır. İşçinin yapmakla yükümlü olduğu ödevleri hatırlatıldığı halde yapmamakta ısrar etmesi ayrı bir fesih nedeni olup, bu durumda 4857 sayılı İş Kanununun 25/II- h bendi uyarınca değerlendirme yapılmalıdır. Maddede geçen “bir ay” ifadesi takvim ayını değil ilk devamsızlıktan sonra geçecek olan bir ayı ifade eder. İlk devamsızlığın yapıldığı gün ayın kaçıncı günüyse takip eden ayın aynı günü bir aylık süre sona erer. Son ayda ilk devamsızlığının gerçekleştiği günün bulunmaması halinde son ayın son günü bir aylık süre dolmuş olur. Sonraki devamsızlar söz konusu ise takip eden aylık dönemler içinde değerlendirilir. İşgünü, işçi bakımından çalışılması gereken gün olarak anlaşılmalıdır. Toplu iş sözleşmesinde ya da iş sözleşmesinde genel tatil günlerinde çalışılacağına dair bir kural mevcutsa, bu taktirde söz konusu günlerde çalışılmaması da işverene haklı fesih imkanı tanır. Somut olayda; davacı raporlu olduğu tarihte davalı tarafça iş akdinin haksız feshedildiğini beyan etmiş, davalı taraf, davacının 07.11.2013 tarihinde işyerini terkederek gittiğini ve birdaha işyerine gelmediğini, 29.03.2014 tarihine kadar işbaşı yapmayınca çıkışının bildirildiğini savunmuştur. Her ne kadar Mahkemece, davacının iş akdinin davalı tarafça haklı nedenle feshedildiğinin kabulüyle kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddine karar verilmiş ise de; varılan sonuç dosya içeriği ile örtüşmemektedir.
Davacının sigorta hizmet cetveline göre; 29.03.2014 tarihine kadar sigorta bildiriminin yapıldığı, 14.11.2013-23.11.2013 tarihleri arasında, 25.11.2013-03.12.2013 tarihleri arasında, 03.12.2013-04.12.2013 tarihleri arasında, 05.12.2013-14.12.2013 tarihleri arasında raporlu olduğu ve davacının raporlu olduğu günlerde de eksik bildirim yapıldığı görülmüştür.Davacı tarafça dosyaya sunulan 21.03.2014-30.03.2014 tarihleri arasında 9 gün istirahatli olduğuna ilişkin iş göremezlik belgesine göre davacının iş akdinin sonlandırıldığı 29.03.2014 tarihinde raporlu olduğu anlaşılmıştır. Tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, sigorta hizmet cetveline göre davacının iş akdinin feshi tarihine kadar davalı işyerinde çalıştığı, yazılı kayıtların aksinin davalı tarafça ispat edilemediği, davacının çıkışının yapıldığı tarihte raporlu olduğu görülmekle, davacının iş akdinin haklı neden olmaksızın davalı tarafça sona erdirildiği anlaşıldığından davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kabulüne karar verilmesi gerekirken reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.