Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/517 Esas 2019/8533 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/517
Karar No: 2019/8533
Karar Tarihi: 28.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/517 Esas 2019/8533 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mağdurların telefon hatlarına sahibinin rızası olmadan saplama yaparak görüşme yaparak yararlanması şeklinde hırsızlık suçunu işlemiştir. Ancak mahkeme, sanığın suçunu TCK’nun 141/1. maddesi yerine TCK’nun 163/2. maddesi gereğince cezalandırılması gerektiği halde hatalı niteleme yapmış ve ceza vermiştir. Bunun yanı sıra, suçun gece işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu araştırılmadan artırım yapılmıştır. TCK’nun 43/1. maddesi gereğince cezanın artırılmasına dayanak eylem de açıklanmadan artırım yapılmıştır. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur. Mahkeme Kararında geçen kanun maddeleri TCK’nun 141/1, 143, 163/2 ve 43/1 maddeleridir.

17. Ceza Dairesi 2019/517 E. , 2019/8533 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuraların süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamında diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak:
1-Sanığın mağdurlara ait telefon hatlarına sahibinin rızası olmadan saplama yapmak sureti ile görüşme yaparak yararlanması şeklindeki eyleminin, TCK’nun 163/2. maddesinde düzenlenen eyleme uyduğu, bu madde gereğince cezalandırılması gerektiği halde hatalı niteleme ve değerlendirme ile yazılı şekilde TCK’nun 141/1. maddesi gereğince mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
Suçun gece işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu araştırılıp, açıklanıp, tartışılmadan TCK’nun 143. maddesi gereğince artırım yapılması,
3-TCK"nun 43/1. maddesi gereğince cezanın artırılmasına dayanak eylemin nelerden ibaret olduğu araştırılıp, açıklanıp, tartışılmadan artırım yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’un ve o yer Cumhuriyet Savcısı’nın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğunda, hükümlerin açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 28/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.