MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 20/11/2017 tarih ve 2016/353 E.- 2017/432 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 18/10/2018 tarih ve 2018/370 E- 2018/1072 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanunun’un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin "VİTALAC" ibaresinin tescili için diğer davalı Kuruma başvurduğunu, 2015/27907 kod numarası verilen başvuruya müvekkilince adına tescilli, "VİTAL", "FİLLİ BOYA VİTAL" ve "BETEK VİTAL" markalarına dayalı olarak yapılan itirazın davalı Kurum tarafından nihai olarak reddedildiğini, markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik olduğunu, ayrıca dava konusu başvuru ile müvekkili markaları arasında, "VİTAL" ibaresinden kaynaklı görsel, işitsel ve kavramsal benzerlik bulunduğunu, başvurunun tescil edilmesi halinde müvekkilinin markaları ile irtibatlı olduğu ve seri marka imajı yaratacağını, davalı şirketin basiretli bir tacir gibi davranmayarak 2007 yılından beri boya-kimya sektöründe varlığını sürdüren ve belirli bir tanınmışlığa ulaşan “VİTAL” ibaresini kötü niyetli olarak seçtiğini ileri sürerek YİDK"in 2016-M-7552 sayılı kararının iptaline, davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı Şirket vekili, müvekkili başvurusu ile davacının itirazına mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b ve 8/1-b maddeleri anlamında bir benzerlik bulunmadığını, "VİTAL BOYA" ibaresinin bir kısım boyalar için tanımlayıcı olduğunu, dolayısıyla "VİTAL" sözcüğünün ayırt ediciliğinin düşük bulunduğunu, "VİTALAC" ibaresinin ise anlamı olmayan, ayırt edici niteliği çok yüksek bir ibare olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, tescilli bir marka ile başvuru konusu işaret arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede görsel, sescil ve anlamsal benzerlik olup olmadığının, her ikisinin ayırt edici ve baskın unsurları nazara alınarak münferit unsurlardan ziyade bütünü itibariyle bıraktığı izlenimin nazara alınarak belirlenmesinin gerektiği, "VITALAC" ibareli başvurusu ile davacının "VİTAL+şekil" ibareli tescilli markaları arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, başvuru konusu işaret ile davacı markaları arasında işletmesel bağlantılandırmayı tesis eden herhangi bir unsurun da bulunmadığı, taraf markaları benzemediğinden 556 sayılı KHK"nın 8/4 maddesi koşulları oluşmadığı, başvurunun kötü niyetli yapıldığının da kanıtlanmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf isteminin esasta reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı şirketçe yapılan marka başvurusuna, tanınmışlık ve iltibas hukuki sebebine dayalı olarak yapılan itirazın reddine dair verilen YİDK kararının iptali ve markanın hükümsüzlüğü istemine ilişkindir.
556 Sayılı KHK’nın 8/1-b hükmü gereği markalar arasında karşılıştırma yapılırken tescile konu markanın ortalama tüketici kitlesi esas alınmalıdır. Tüketici kitlesi ise her bir mal ve hizmet türü için ayrı ayrı değerlendirilmelidir. Markalar arasında, karıştırılma ihtimalinin tespitinde; markaların başlangıç kısmının, son kısımlarına göre ortalama tüketici kitlesi üzerinde daha etkili olacağının kabulü gerekmektedir.
Somut olayda, davacının mesnet markalarının asıl ve ayırt edici unsurunun İngilizce “vital” kelimesi olduğu, söz konusu kelimenin Türkçe anlamının, tescil kapsamı itibariyle, ortalama tüketici kitlesince bilinemeyeceği; başvuru markasının, itiraza mesnet markanın tamamını aynı harf sırasıyla ve aynen kapsadığı, son kısıma getirilen “-AC” harflerinin, başvuru markasına ayırt edicilik katacak nitelikte olmadığı da gözönüne alındığında; davalı marka başvurusu ile davacının mesnet markaları arasında aynı tür emtia bakımından KHK’nın 8/1-b hükmü gereği karıştırılma ihtimalinin oluşacağının kabulü gerekirken hatalı değerlendirme ile davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış kararın anılan nedenlerle davacı taraf lehine bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz istemlerinin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 19/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.