Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4013 Esas 2020/419 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4013
Karar No: 2020/419
Karar Tarihi: 21.01.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4013 Esas 2020/419 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkum edildiği belirtilmiştir. Mahkeme, sanığın daha önce aynı suçtan dolayı açılmış ve kesinleşmiş bir dava nedeniyle herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmadığını tespit etmiştir. Bu nedenle, sanık lehine TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası uygulanamayacağına karar verilmiştir. Ancak Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli kararı gözetilerek, sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin ilgili fıkralarının infaz aşamasında dikkate alınabileceği kararlaştırılmıştır. Yargılama sürecinde işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmaların delillerle birlikte tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği belirtilerek, sanığın temyiz itirazları reddedilerek kararın onanmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- TCK'nın 191. maddesi, 5. fıkrası
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli kararı
- TCK'n

10. Ceza Dairesi 2019/4013 E. , 2020/419 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İSTANBUL ANADOLU 54. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 21.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.