Danıştay 4. Daire 2016/11948 Esas 2021/3574 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/11948
Karar No : 2021/3574

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, kanuni temsilcisi ve tasfiye memuru olduğu şirketin transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü kazanç dağıtımı yaptığından bahisle takdir komisyonu kararı uyarınca vergi ziyaı cezalı olarak re'sen tarh edilen 2009 yılı kurumlar vergisi ile 2009/10-12 dönemi geçici verginin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; takdir komisyonu tarafından transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü kazanç dağıtıldığı yönünde herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmadığı, doğrudan faiz tutarının dönem matrahına eklenerek matrah takdiri yoluna gidildiği, bu konuda araştırma ve teknik incelemenin vergi müfettişlerince yapılması gerektiği ve örtülü kazanç bulunup bulunmadığı konusu açıklığa kavuşturulmadan yapılan cezalı tarhiyatta hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacının tasfiye memuru olduğu şirket hakkında 2009 ila 2012 yıllarında transfer fiyatlandırması yönünden yapılan teftişler sonucunda şirketin T.C. Merkez Bankası reeskont faizi oranı üzerinden verilen alacaklara ilişkin faiz tutarının ilgili yıllar kurumlar vergisi gelir tablosunda yer alan faiz gelirinden fazla olduğu tespit edilerek konu hakkında 20/06/2014 tarih ve 9602 sayılı yazıyla izahat istenildiği, şirketin cevabında, 31/12/2013 tarihinde şirketin fesih olduğu ve 2013 yılı bilançosunun boş verildiği, geçmiş yıllar uyumsuzluğunun bundan kaynaklandığının bildirildiği, yapılan izahatın konuyla bir ilgisinin olmadığından takdir komisyonuna sevkedildiği ve komisyonca da 2009 yılı beyannamesi ekinde yer alan tek düzen hesap planı bilanço ve ayrıntılı gelir tablosundaki “ortaklardan alacaklar” satırında beyan edilen 539.989,83 TL üzerinden hesaplanan 81.298,47 TL faiz gelirini dönem matrahına eklemek suretiyle matrah takdir edildiği ve şirketin beyan ettiği zararın mahsubu sonrası kalan tutar üzerinden kurumlar vergisi ile geçici verginin hesaplandığı, şirketin ilgili yılda ortaklarına verdiği paraya faiz hesaplamaması ve beyan etmemesi nedeniyle yapılan işlemlerin hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2.Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4.Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 24/06/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun "Re'sen Vergi Tarhı" başlıklı 30. maddesinde, re'sen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması şeklinde tanımlanmış ve maddenin 6. bendinde, tutulması zorunlu olan defterlerin veya verilen beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığına dair delil bulunmasının re'sen tarh nedeni olduğu hükmüne yer verilmiştir. Aynı Kanunun "Takdir Kararı" başlıklı 31. maddesinde, takdir komisyonunca belli edilen matrah veya matrah kısmının takdir kararına bağlanılacağı belirtilmiş; "Komisyonların Görevleri" başlıklı 74. maddesinin (a) fıkrasının 1. bendinde, yetkili makamlar tarafından istenilen matrah ve servet takdirlerini yapmak; 2. bendinde de vergi kanunlarında yazılı fiyat, ücret veya sair matrah ve kıymetleri takdir etmek komisyonun görevleri olarak belirlenmiştir. 75. maddesinde ise, 72. maddenin birinci fıkrasına göre kurulan takdir komisyonunun, 74. maddeki görevleri dolayısıyla bu Kanunda yazılı inceleme yetkisine haiz oldukları hükme bağlanmıştır.
5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 11. maddesinde; transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü olarak dağıtılan kazançların, kurum kazancının tespitinde indirim yapılmasının kabul edilmeyeceği hükme bağlanmış, 13. maddesinde ise; "Kurumlar, ilişkili kişilerle emsallere uygunluk ilkesine aykırı olarak tespit ettikleri bedel veya fiyat üzerinden mal veya hizmet alım ya da satımında bulunursa, kazanç tamamen veya kısmen transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü olarak dağıtılmış sayılır. Alım, satım, imalat ve inşaat işlemleri, kiralama ve kiraya verme işlemleri, ödünç para alınması ve verilmesi, ikramiye, ücret ve benzeri ödemeleri gerektiren işlemler her hal ve şartta mal veya hizmet alım ya da satımı olarak değerlendirilir." hükmüne yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden; davacının tasfiye memuru olduğu şirket hakkında 2009 ila 2012 yıllarında transfer fiyatlandırması yönünden yapılan teftişler sonucunda şirketin T.C. Merkez Bankası reeskont faizi oranı üzerinden verilen alacaklara ilişkin faiz tutarının ilgili yıllar kurumlar vergisi gelir tablosunda yer alan faiz gelirinden fazla olduğu tespit edilerek konu hakkında 20/06/2014 tarih ve 9602 sayılı yazıyla izahat istenildiği, şirketin cevabında, 31/12/2013 tarihinde şirketin fesih olduğu ve 2013 yılı bilançosunun boş verildiği, geçmiş yıllar uyumsuzluğunun bundan kaynaklandığının bildirildiği, yapılan izahatın konuyla bir ilgisi olmadığı ve yetersiz bulunması nedeniyle dönem matrahının takdiri için takdir komisyonuna sevkedildiği ve komisyoncada 2009 yılı beyannamesi ekinde yer alan tek düzen hesap planı bilanço ve ayrıntılı gelir tablosundaki “ortaklardan alacaklar” satırında beyan edilen 539.989,83 TL üzerinden T.C Merkez Bankası reeskont faiz oranı üzerinden hesaplanan 81.298,47 TL faiz gelirini dönem matrahına eklemek suretiyle matrah takdir edildiği ve şirketin beyan ettiği zararın mahsubu sonrası kalan tutar üzerinden vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ile geçici vergi tarhiyatının yapıldığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda yer verilen mevzuat hükümleri ve tespitler bir arada değerlendirildiğinde; Vergi Mahkemesince her ne kadar takdir komisyonu tarafından transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü kazanç dağıtıldığı yönünde herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmadığı, doğrudan faiz tutarının dönem matrahına eklenerek matrah takdiri yoluna gidildiği ve bu konuda araştırma ve teknik incelemenin vergi müfettişlerince yapılması gerektiğinden yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle karar verilmiş olsa da, davacının yetkilisi olduğu şirketin 2009 yılı kurumlar vergisi beyannamesi ekinde yer alan ayrıntılı gelir tablosunda "Ortaklardan Alacaklar" satırında 539.989,83 TL beyan edilmesine rağmen bu tutar üzerinden faiz geliri hesaplanmadığının tartışmasız olduğu (dava dilekçesinde davacının aksi yönde, rakamın farklı olması, kullandırma süresi, yıl içerisinde tamamen veya kısmen bir tahsilat bulunduğu ve faiz oranına ilişkin bir iddiasının bulunmadığı) ve konu hakkında izahat istenilmesine rağmen geçerli bir izahatta bulunulmadığı da dikkate alındığında mevzuat gereği matrah takdir etme yetkisi açık olan takdir komisyonunca T.C Merkez Bankası reeskont faiz oranı uygulanarak tespit edilen tutarlar üzerinden matrah takdir edilmesinde ve bu matrahlar üzerinden yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Bu nedenle, geçici vergi aslı bakımından da ayrıca bir değerlendirme yapılarak yeniden bir karar verilmek üzere Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyorum.