MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, yakacak yardımı, hafta tatili, fazla mesai, üst grup ücret farkı, ücret alacağı, yemek, yol ve sosyal yardım ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, 1995"den itibaren 6111 sayılı Kanun gereği başka kuruma nakledilinceye kadar davacının telsiz operatörü olarak davalı iş yerinde çalıştığını, iş yerinde uygulanan toplu iş sözleşmesi bulunduğunu, davacı sendika üyesi olduğunu, yakacak yardımının eksik ödendiğini, 2006"dan itibaren 4 yıl birer ay ücretsiz izinde gösterildiğini ancak çalıştırıldığını, bu aylara ait alacaklarının ödenmediğini, promosyon alacağının eksik ödendiğini, 08.00-23.00 saatleri arasında mesai yaptığını, akdi tatil olmasına rağmen cumartesi günleri çalıştığı, pazar günleri de ayda iki kez çalıştığını, ücretlerinin ödenmediğini, 2009 yılı Temmuz ayından itibaren temizlik işlerinde çalışmasına rağmen koku yardımı almadığını, bayram tatillerindeki çalışma karşılığının da eksik ödendiğini, izin ücretlerinin de verilmediğini, ikramiye alacaklarının da ödenmediğini, 3. gruptan ücret verilmesi gerekirken 1. gruptan ücret verildiğini belirterek yakacak yardımı, hafta tatili, genel tatil, fazla mesai, üst grup ücret farkı, ücret, yemek, yol, sosyal yardım alacakları ile işlemiş faizlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 14.11.2011"de başka kuruma atandığını, alacaklarının zaman aşımına uğradığını, toplu iş sözleşme gereği ödenmesi gereken tüm ücretlerin ödendiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Anayasanın 36. maddesinde, “Herkes, meşru vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir. ” denilmiştir.
Yine Anayasa"nın 14. maddesinin 3. fıkrasında, “Bütün mahkemelerin her türlü kararları gerekçeli olarak yazılır” hükmü yer almıştır.
Diğer taraftan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddesinde ise, “Herkes, medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili uyuşmazlıkların ya da cezai alanlarda kendisine yöneltilen suçlamaların esası hakkında karar verecek olan yasayla kurulmuş, bağımsız ve tarafsız bir mahkeme tarafından, makul süre içinde adil ve aleni olarak yargılanma hakkına sahiptir. ” denilerek kısaca ve özetle adil yargılanma hakkı düzenlenmiştir.
Aynı şekilde 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297. maddesinde ise mahkeme kararında nelerin yer alması gerektiği açıklanmıştır. Buna göre, mahkeme kararında özellikle tarafların iddia ve savunmalarının özetinin, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususların, çekişmeli vakıalar hakkında toplanan delillerin, delillerin tartışılması ve değerlendirilmesinin, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebeplerin bulunması gereklidir.
Ancak buradan mahkemenin gerekçesinde taraflarca ileri sürülen bütün iddialara cevap vermesi gerektiği sonucuna ulaşılmamalıdır. Mahkeme kararının yukarıda asgari hususları taşıması ve kararda özellikle davanın sonucunu etkileyecek nitelikte kilit önemde hususların yer alması Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6. maddesi gereğince adil yargılanma hakkı kapsamında gereklidir. Nitekim Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi bir kararında, mahkeme kararı için kilit önemde olan taraflardan birinin ihmalinin bulunduğunun belirtilmesine rağmen bunun nedenlerinin açıklanmamasını sözleşmenin 6. maddesine uygun görmemiştir (....Başvuru No: 21522/93 29. 05. 1997).
Gerekçeli karar hakkı da adil yargılanma hakkı kapsamında değerlendirilmelidir (Anayasa Mahkemesi’nin 20. 03. 2014 tarih, 2012/1034 başvuru sayılı kararı). Mahkemeler kararlarını verirlerken bağımsız ve serbest iseler de, kararlarının hangi temel ya da temellere dayandığını yeterli açıklıkta belirtme yükümlülüğü altında oldukları kabul edilmelidir. Bu yükümlülük aynı zamanda mahkeme kararının denetiminin yapılabilmesi için zorunludur. Bu şekilde tarafların iddiaları ve savunmalarının hukuka uygun incelenip incelenmediği ile değerlendirilip değerlendirilmediği anlaşılabilir.
Mahkemeler verdikleri kararlarla uyuşmazlığı yargısal anlamda sona erdirmektedirler. Bunun sonucu olarak da davanın taraflarının mahkemenin ulaştığı sonuca ne şekilde ulaştığını anlayabileceği bir gerekçenin bulunması gereklidir. Bu gerekçe hükümle neden sonuç ilişkisinin kurulmasını sağlayacak yeterlilikte, açık ve anlaşılabilir olmalıdır. Ancak gerekçenin çelişkili olmaması gereklidir. Zira, gerekçenin çelişkili olması aslında hukuken kabul edilebilir bir gerekçenin bulunmaması demektir.
Bir başka yönden mahkeme kararlarının gerekçeli olmasının tarafların yargıya güven duymasını sağladığı gibi kararı benimseyip benimsememesine bağlı olarak karara karşı gidilebilecek kanun yollarına gidip gitmemesinde de etkili olduğu açıktır. Bu durum ise hak arama özgürlüğüyle yakından ilgilidir.
Somut olayda, mahkeme gerekçesinde, davacının ücretsiz izinde gösterilmesine rağmen çalıştırıldığı 2009 yılı için kendisine ödeme yapılmadığı kabul edilerek bu dönemki ücret ve diğer haklarının hüküm altına alındığı belirtilmesine rağmen hükümde yakacak yardımı, yakacak yardımı alacağı işlemiş faizi, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile fazla mesai ücreti alacaklarının kabulüne, davacının artan kısma ilişkin istekleri ile diğer kalem alacaklarının reddine dair hüküm kurulduğu anlaşılmaktadır. Görüldüğü gibi mahkemenin ücret alacağı isteğine ilişkin açıklamaları ile hüküm çelişkili olup, usulüne uygun gerekçeli karar bulunmaması isabetsizdir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyizlerin bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.