Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, ücret, yemek ücreti, sosyal, yol, yakacak yardımları ve yakacak yardımı işlemiş faizi alacağı, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin 1997 yılından başka kuruma nakledildiği tarihine kadar ambar işçisi olarak davalı iş yerinde çalıştığını, iş yerinde uygulanan toplu iş sözleşmesi bulunduğunu, müvekkilinin sendika üyesi olduğunu, yakacak yardımının eksik ödendiğini, 2006 yılından itibaren 4 yıl birer ay ücretsiz izinde gösterildiğini ancak çalıştırıldığını, bu aylara ait alacaklarının ödenmediğini, promosyon alacağının eksik ödendiğini, 08:00-17:30 saatleri arasında mesai yaptığını, akdi tatil olmasına rağmen cumartesi günleri çalıştığını, pazar günleri de ayda iki kez çalıştığını, ücretlerinin ödenmediğini, bayram tatillerindeki çalışma karşılığının da eksik ödendiğini, izin ücretlerinin de verilmediğini, ikramiye alacaklarının da ödenmediğini belirterek hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil, ücretsiz izin ve toplu iş sözleşmesinden kaynaklı alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı ise, davacının 14.11.2011 de başka kuruma atandığını, alacaklarının zaman aşımına uğradığını, toplu iş sözleşmesi gereği ödenmesi gereken tüm ücretlerin ödendiğini belirterek davanın reddini istediği görülmüştür.
Mahkemece, bilirkişi raporundaki hesaplamalar doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Davacı işçi, davalı işyerinde 2006, 2007, 2008 ve 2009 yıllarında birer ay ücretsiz izne çıkarıldığı gerekçesi ile ücretinin ödenmediğini, bordrolarda ücretsiz izinde olduğu gösterilen aylarda çalışmaya devam ettiğini ileri sürmüş, davalı işverense davacının tüm ücretlerinin ödendiğini savunmuştur. Davacı tanıkları birer ay ücretsiz izinli gösterildikleri halde fiilen çalıştıklarını beyan etmişlerdir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanık anlatımları ve davacı tarafından sunulan çalışma programına istinaden davacının 2007 ve 2009 yıllarında bir ay izinde olarak gösterildiği dönemde çalışmaya devam ettiği kabul edilerek davacının ücret alacağı ile yemek, yol ve sosyal yardım alacağı hesaplanmıştır. Somut olayda, dosya içerisinde bulunan belgelerden davacının temmuz-ağustos 2007 ve 2009 dönemlerinde bir ay ücretsiz izne çıkartıldığı anlaşılmakta olup davacı tarafından resmi kurum kayıtların aksi yeterli ve inandırıcı delillerle ispatlanamadığından ücret alacağı ile yemek, yol ve sosyal yardım alacağı taleplerinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup hükmün bu sebeple bozulması gerekmiştir.
3-Davacının hafta tatili alacağı yönünden ise davacı, toplu iş sözleşmesi gereği akdi tatil olan cumartesi günlerinde ve ayda en az iki hafta tatilinde çalıştığını, hafta tatili çalışmalarının eksik ödendiğini iddia etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının hafta sonu çalışmalarının cumartesi günlerine isabet ettiğinin tespit edildiği, işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmelerinde cumartesi günlerinin akdi tatil, pazar günlerinin ise hafta tatili olarak düzenlendiği, toplu iş sözleşmesi ve uygulama doğrultusunda cumartesi çalışmalarının hafta tatili olarak kabul edildiği belirtilerek, davacıya cumartesi çalışmalarının tamamı için 1+1 yevmiye üzerinden ödeme yapıldığı, zamlı kısmının ise ödenmediği gerekçesiyle aradaki fark ( zam kısmı farkı) hesaplanmıştır. Hesaplanan tutar mahkemece, hafta tatili alacağı adı altında hükme bağlanmıştır.
Öncelikle, 4857 sayılı İş Kanunu uyarınca hafta tatili, yedi günlük zaman dilimi içindeki yirmidört saatlik dinlenme hakkını ifade etmektedir. İşyerinde yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesinde, cumartesi günü akdi tatil, pazar günü hafta tatili olarak tanımlanmıştır. Toplu iş sözleşmesinde akdi tatil olarak tanımlanan gün, 4857 sayılı Kanun uyarınca hafta tatili günü sayılmamaktadır. Anılan sebeple, bilirkişi raporunda akdi tatil günü için yüzde elli zamlı ödeme yapılması gerektiği kabul edilerek, fark hesabı yapılması hatalı olmuştur. Bu yön nazara alınarak, davacının hafta tatili ücret alacağı isteğinin reddi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 28.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.