Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, ücret alacağı, yemek ücreti, sosyal yardım, yol yardımı, yakacak yardımı ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin 1987 yılından başka kuruma nakledildiği 15.10.2011 tarihine kadar şoför olarak davalı iş yerinde çalıştığını, iş yerinde uygulanan toplu iş sözleşmesi bulunduğunu, müvekkilinin sendika üyesi olduğunu, yakacak yardımının eksik ödendiğini, 2006 yılından itibaren dört yıl birer ay ücretsiz izinde gösterildiğini ancak çalıştırıldığını, bu aylara ait alacaklarının ödenmediğini, promosyon alacağının eksik ödendiğini, son sekiz yıldır makam şoförü olduğunu, 07:00-18:30 saatleri arasında haftada üç gün ek olarak bir-iki saat fazla mesai yaptığını, alacaklarının ödenmediğini, ayrıca davacının toplu iş sözleşmesindeki 3. gruba dahil edilmesi gerekirken 1. gruptan ücret ödendiğini, izin ücretlerinin de verilmediğini belirterek fazla mesai, ücretsiz izin ve toplu iş sözleşmesinden kaynaklı alacakların davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı ise, davacının 14.11.2011 de başka kuruma atandığını, alacaklarının zaman aşımına uğradığını, toplu iş sözleşmesi gereği ödenmesi gereken tüm ücretlerin ödendiğini belirterek davanın reddini istediği görülmüştür.
Mahkemece, bilirkişi raporundaki hesaplamalar doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Davacı işçi, davalı işyerinde 2006, 2007, 2008 ve 2009 yıllarında birer ay ücretsiz izne çıkarıldığı gerekçesi ile ücretinin ödenmediğini, bordrolarda ücretsiz izinde olduğu gösterilen aylarda çalışmaya devam ettiğini ileri sürmüş, davalı işverense davacının tüm ücretlerinin ödendiğini savunmuştur. Davacı tanıkları birer ay ücretsiz izinli gösterildikleri halde fiilen çalıştıklarını beyan etmişlerdir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanık anlatımları ve davacı tarafından sunulan çalışma programına istinaden davacının 2009 yılında bir ay izinde olarak gösterildiği dönemde çalışmaya devam ettiği kabul edilerek davacının ücret alacağı ile yemek, yol ve sosyal yardım alacağı hesaplanmıştır.
Somut olayda, dosya içerisinde bulunan belgelerden davacının 15.05.2009-14.06.2009 döneminde bir ay ücretsiz izne çıkartıldığı anlaşılmakta olup davacı tarafından resmi kurum kayıtların aksi yeterli ve inandırıcı delillerle ispatlanamadığından ücret alacağı ile yemek, yol ve sosyal yardım alacağı taleplerinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup hükmün bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 28.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.