Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm tazminatlar yönündeen temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava Türk Medeni kanununun 166/son maddesine dayalı boşanma davasıdır. Davacı kocanın reddedilen ilk boşanma davasının kesinleşmesinden sonra başka kadınlarla güven sarsıcı davranışları davalı kadın tanıklarınca anlatılmıştır.
Aksine ciddi ve inandırıcı deliller bulunmadıkça asıl olan tanıkların gerçeği söylemiş olmalarıdır.(HUMK. 254 . m.) Akrabalık veya diğer bir yakınlık başlı başına tanık beyanlarını değerden düşürücü bir neden sayılamaz. Dosyada davalı kadın tanıklarının olmamışı olmuş gibi ifade ettiklerini kabule yeterle delil ve olgu da yoktur. Ayrıca davalı tanıkları Melahat ve Mehtap ilk defa bu davada dinlenmişlerdir. O halde davalı kadın tanıklarına değer verilerek karar verilmesi gerekirken davalı tanıklarının yakınları olmaları ve yanlı beyanda bulunacaklarının kabulü doğru görülmemiştir.
Gerçekleşen olaylarda ilk davası redle sonuçlanıp boşanma sebebi yaratan güven sarsıcı davranışları bulunan ve birlik görevlerini yerine getirmeyen davacı koca tam kusurludur.
a-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz yada daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, evi birlikte seçeceklerini , birliğin giderlerine güçleri oranlarında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (MK.Md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak *davalı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
b-Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen *davalı kadının ağır yada eşit kusurlu olmadığı, bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. 4 BK. 42,43,44,49) dikkate alınarak *davalı kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda belirtilen nedenlerle BOZULMASINA,temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 20.03.2008 Prş.