213 sayılı Vergi Usul Kanunu

21. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1714
Karar No: 2017/1497
Karar Tarihi: 22.03.2017

213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet - Yargıtay 21. Ceza Dairesi 2016/1714 Esas 2017/1497 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık 2005 ve 2006 takvim yıllarında vergi matrahını azaltacak şekilde başka defter ve belgelere kayıt yapmak suçundan suçlu bulunmuş ve mahkum edilmiştir. Mahkeme kararı incelenip sanığa yüklenen suçun sübutu kabul edilirken savunmasının ise reddedildiği belirtilmiştir. Dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmediği belirtilmiştir.
Kararda 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. maddesi ve 5252 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddesi göz önünde bulundurularak, sanığın 2004 takvim yılında aynı suçu işlediği ancak davanın zamanaşımı süresinin geçtiği belirtilmiştir. Bu nedenle, sanığın 2004 yılında işlediği suçun yasada öngörülen cezasının türü ve üst sınırı itibariyle, lehe olan 765 Sayılı TCK'nun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımı süresi geçtiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri açıklamaları:
- 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. maddesi: işlenen bir suçun, ceza kanunundaki suçtan sayılabilmesi için suç fiilinin fiilen kanunda tanımlanmış olması ve kanunda ceza tanımlanmış bulunması gerektiğini belirtmektedir.
- 5252 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddesi: Yeni Ceza Kanununun yürürlüğe girdiği tarihte yürürlükte bulunan kanun hükümleri uyarınca, işlenen suçun cezası, suçun işlendiği tarih itibarıyla yürürlükte bulunan kanun hükümleri çerçevesinde belirlenir.
- 765 Sayılı TCK: 765 sayılı Türk Ceza Kanunu, 1926 yılında yürürlüğ

21. Ceza Dairesi 2016/1714 E. , 2017/1497 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet
HÜKÜM : Düşme,mahkumiyet

Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığa yüklenen “2005 ve 2006 takvim yıllarında vergi matrahını azaltacak şekilde başka defter ve belgelere kayıt yapma” suçunun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı arttırıcı ve azaltıcı sebeplerin bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan ve 5237 Sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5252 Sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü karşısında; sanığa yüklenen “2004 takvim yılında vergi matrahını azaltacak şekilde başka defter ve belgelere kayıt yapma ” suçunun yasada öngörülen cezasının türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 Sayılı TCK. nun 102/4 ve 104/2. maddesinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış bulunduğundan, katılan vekilinin ve sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 22.03.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.