Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2017/6983 Esas 2019/3029 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/6983
Karar No: 2019/3029

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2017/6983 Esas 2019/3029 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Boşanma davası sonucunda verilen mahkeme kararı davacı kadının yoksulluk nafakası talebinin reddedildiğini, tazminat ve tedbir nafakası miktarı ile velayet konularında ise kararın temyiz edildiğini belirtmektedir. Mahkeme kararı, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlal edilen menfaat gibi faktörler dikkate alınarak davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğunu belirtmektedir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri de göz önünde bulundurularak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdirinin yapılması gerektiğine karar verilmiştir. Bu nedenle, bölge adliye mahkemesi kararı bozulmuş, temyize konu bölümler onanmış, dosya ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmiştir. Kanun maddeleri ise Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2, Türk Borçlar Kanunu'nun ise 50 ve 51. maddeleridir.

2. Hukuk Dairesi 2017/6983 E. , 2019/3029 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından yoksulluk nafakası talebinin reddi, tazminat ve tedbir nafakası miktarı ile velayet yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 19.03.2019 (Salı )