Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

DAVA : Davacı-karşı davalı, cezai şart borcu ve borçlu olmadığının tespitine, davalı-karşı davacı ise ihbar tazminatı alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, asıl davanın kabulüne, karşı davanın reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı-karşı davalı vekili, davacının, davalı işverenle 01.11.2010 tarihli asgari süreli iş sözleşmesi imzalandığını, sözleşme süresinin en az üç yıl olarak belirlendiğini, yetkisiz memur olarak asgari ücretle çalıştığını, 01.08.2012 tarihinde kendi isteği ile işten ayrıldığını, işverence 15.107,00 TL cezai şart talep edildiğini, belirli süreli iş sözleşmesinin imzalanmasını gerektirir objektif unsurun bulunmadığını, taahhütnamenin taraflar arasında eşitlik sağlamadığını, ayrıca iş sözleşmesinin feshini imkansız kılan veya aşırı ölçüde sınırlayan sözleşmelerin geçerli olmayacağını ileri sürerek, davalı işverene cezai şart borcunun bulunmadığının tespitini, bu talep yerinde görülmez ise cezai şart borcunun davalı tarafça istenilen miktarda olmadığının tespitini istemiştir.
Davalı-karşı davacı vekili, işçinin 01.11.2010 tarihli iş sözleşmesini imzalayarak göreve başladığını, 01.08.2012 tarihinde iş sözleşmesini tek taraflı olarak haksız ve bildirimsiz olarak feshettiğini, sözleşmenin asgari süreli olduğunu, bu sebeple cezai şartın geçerli olduğunu, cezai şart düzenlemesinin eşit ve iki taraflı olduğunu belirterek, işçinin davasının reddi ile ihbar tazminatının faizi ile birlikte işçiden tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece, dosya içeriği ve bilirkişi raporu doğrultusunda, asıl davanın kısmen kabulüne, karşı davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm, kanuni süresi içinde, taraflarca temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
Menfi tesbit davası nedeniyle taraflar lehine hükmedilen avukatlık ücreti miktarı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı-karşı davalı işçi, iş sözleşmesinde düzenlenen cezalı şart sebebiyle borçlu olmadığının tesbitini istemiştir. Dava, menfi tesbit davası olup, taraflar lehine maktu avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde nisbi avukatlık ücretine hükmedilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle menfi tesbit davasına ilişkin hüküm fıkrasının avukatlık ücretlerine dair ikinci parağrafının silinerek yerine;
“2- Taraflar kendilerini vekille temsil ettirdiğinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan avukatlık ücret tarifesi uyarınca,
A-1.500.00 TL avukatlık ücretinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine,
B-1.500.00 TL avukatlık ücretinin davacıdan tahsili ile davalıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlerden davacıya yükletilmesine, 24.12.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.