Danıştay 4. Daire 2016/12755 Esas 2021/3563 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/12755
Karar No : 2021/3563

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullanıldığı ileri sürülerek inceleme raporuna istinaden re'sen tarh edilen 2011 yılı tekerrür hükümleri uygulanarak kesilen vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; eksik incelemeye ve varsayıma dayalı olarak düzenlenen vergi inceleme raporu tarhiyata dayanak alınamayacağından bu rapor uyarınca yapılan tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu belirtilmiş; 30. maddesin de, re'sen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması şeklinde tanımlanarak, re'sen takdir sebepleri bentler halinde sayılmış; 4. bentte, defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikaların, vergi matrahının doğru ve kesin olarak tespitine imkan vermiyecek derecede noksan, usulsüz ve karışık olması dolayısiyle ihticaca salih bulunmaması re'sen takdir sebebi olarak belirtilmiştir. Aynı Kanunun 134. maddesinde; vergi incelemesinden maksadın ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak, incelemeye yetkili olanlar tarafından lüzum görüldüğü takdirde inceleme, işletmeye dahil iktisadi kıymetlerin fiili envanterinin yapılmasına ve beyannamelerde gösterilmesi gereken unsurların tetkikine de teşmil edilebileceği, fiili envanterin yapılmasının gerektirdiği ve incelemeyi yapan tarafından tasdik edilen giderlerin Hazinece mükellefe ödeneceği hükme bağlanmıştır.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 1. maddesinde, gerçek kişilerin gelirlerinin gelir vergisine tabi olduğu belirtilmiş, gelir ise bir gerçek kişinin bir takvim yılı içinde elde ettiği kazanç ve iratların safi tutarı olarak tanımlanmış; 37. maddesinin 1. fıkrasında; her türlü ticari ve sınai faaliyetten doğan kazanç, ticari kazanç olarak tanımlandıktan sonra maddenin 2. fıkrasında bu fıkraya bağlı yedi ayrı bentte sayılan faaliyetlerden elde edilen kazançların, Gelir Vergisi Kanununun uygulanmasında ticari kazanç sayılacağı kurala bağlanmıştır.
Türk Vergi Hukuku, maddi ve somut delillerle dayalı kuralları içermektedir. Bu nedenle gerçek durumun vergilemeye esas alınacağı ve incelemenin de bu amaca yönelik olması öngörülmüştür.
Dosyanın incelenmesinden; davacı hakkında 2011 yılı hesap ve işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen … tarih ve … sayılı Vergi İnceleme Raporu'nda, hakkında sahte belge düzenleme fiilinden dolayı vergi tekniği raporu bulunan mükelleflerden kayıtlarına intikal ettirdiği faturaların bulunduğu, kayıtlara intikal ettirilen sahte fatura tutarının toplam alış faturası içerisindeki oranının %58 gibi yüksek bir oran olması nedeniyle bilerek kullanıldığının ileri sürüldüğü, kullanılan ve maliyet hesaplarına intikal eden sahte faturaların kayıtlardan çıkarılması durumunda brüt karlılık oranının %60'a tekabül edeceği, mükellefin ifadesinde ise satışlara ilişkin brüt karlılık oranının maliyetler üzerinden ortalama %10 civarında olduğunu beyan ettiğinden bahisle karlılık oranının %10 olarak değerlendirilmesi ve beyanların yeniden düzenlenmesi suretiyle vergi ziyaı cezalı olarak tarhiyatların yapıldığı anlaşılmaktadır.
Bu durumda; yukarıda belirtilen tespit ve mevzuat hükümlerinin bir bütün halinde değerlendirilmesinden davacının adı geçen mükelleflerden 2011 hesap döneminde kayıtlarına intikal ettirdiği faturaların bulunduğu ve sahte fatura oranının %58 gibi yüksek bir oran olması nedeniyle bilerek kullanıldığı göz önüne alındığında; maliyet unsuru olarak kayıtlara alınan faturaların gerçek bir emtia teslimi ve hizmet ifasına dayanmadığı, faturalara konu hizmetin gerçekten alındığı yolundaki iktisadi ve ticari icaplara aykırı iddiasını ispat yükü kendisine düşen davacının, ispat külfetinin gereğini yerine getiremediği ve faturaların dönem maliyetlerini yükseltmek amacıyla kayıtlarda muhasebeleştirildiği sonucuna varılmıştır.
Buna göre; ihticaca saih olmayan defter ve belgelere göre matrahın tespitinin mümkün olmadığı, dolayısıyla olayda re'sen takdir nedeninin varlığı dikkate alındığında davacının belirttiği %10'luk kârlılık oranıyla saptanan matrah üzerinden cezalı tarhiyat yapılmasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Diğer taraftan yeniden incelenecek kararda, tekerrür hükümleri yönünden de değerlendirme yapılacağı tabidir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 24/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.