Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/6195 Esas 2019/8488 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6195
Karar No: 2019/8488
Karar Tarihi: 29.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/6195 Esas 2019/8488 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen hırsızlık davasında sanıklar mahkum edildi. Sanıkların tebligat işlemleri ile ilgili olarak Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi ve fıkrasına göre iki aşamalı yöntem benimsendiği belirtildi. Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi gereğince normal tebligat çıkarılıp, bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edildiği vurgulandı. Mahkeme kararında, sanığın yokluğunda verilen kararın tebliği için bilinen en son adresi esas alınarak Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi gereğince çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmediği, bu nedenle doğrudan \"Mernis Adresi\" ibareleri ile çıkarılan tebligatın dağıtıcı tarafından kendiliğinden tebliğ edilmesinin usule aykırı olduğu belirtildi. Bu nedenle sanığa tebliğ işleminin usule uygun olarak yapılması gerektiği vurgulandı. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre tebliğ işleminin tamamlanması gerektiği ifade edildi. Kanun maddelerinin detaylı ve açıklayıcı şekilde eklenmesi

17. Ceza Dairesi 2018/6195 E. , 2019/8488 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin; kovuşturma evresinde beyanı alınırken bildirdiği en son adresi ile mernis adresi aynı olan sanık ...’in yokluğunda verilen 19/03/2015 tarihli kararın tebliği için bilinen en son adresi esas alınarak Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre çıkarılıp bila tebliğ iade edilen tebligatlar bulunmadığı halde doğrudan “Mernis Adresi” ibareleri ile çıkarılan ve merci tarafından Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümleri kapsamında şerh düşülmeyen tebligatın, dağıtıcı tarafından, kendiliğinden, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edilmesinin usule aykırı olmasından dolayı sanık ...’e gerekçeli kararın başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekli de belirtilmek suretiyle yöntemine uygun olarak tebliğ edilip, tebellüğ belgesi ile verilmesi halinde temyiz dilekçesinin eklenmesi ve bu konuda ek tebliğname düzenlenmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 29/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.