Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraf avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı Kurum avukatının yerinde görülmeyen tüm, davalı avukatının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davacı Kurum, 506 sayılı Kanunun 26. maddesi gereğince, iş kazası sonucu yaralanan sigortalıya artışlarla birlikte bağlanan gelir ve yapılan ödemelerden oluşan toplam 35.681,64TL kurum zararının fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak şimdilik 22.685,39TL’sının davalıdan yasal faiziyle tahsilini istemiştir. Mahkemece, 506 sayılı Yasanın 26. maddesindeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile 26. maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonrasında, Kurumun rücu hakkının, yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı ya da hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüştüğü, davacı kurumun talep edebileceği miktarın sigortalıya gelirin başlangıcında bağlanan ilk değer olduğu gözetilerek, gelirin ilk peşin sermaye değeri 19.839,28TL ve yapılan ödemeler 12.568,43TL’dan oluşan kurum zararının, davalıya atfedilen %70 kusur karşılığı 22.685,39TL olduğundan talep doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme sonucu artışları içerir gelir miktarı esas alınarak fazlaya ilişkin haklar saklı tutulmak suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesi gereği, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının alacağa ilişkin birinci paragrafında yazılı bulunan “Taleple bağlı kalınarak” ve “Fazlaya ilişkin hakların saklı tutulmasına” sözcüklerinin silinerek hüküm fıkrasından çıkarılmasına; hükmün ve gerekçenin bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.