Hakaret - yaralama - tehdit - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/951 Esas 2019/5607 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/951
Karar No: 2019/5607
Karar Tarihi: 21.03.2019

Hakaret - yaralama - tehdit - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/951 Esas 2019/5607 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların bir kişiye yönelik hakaret, yaralama ve tehdit suçlarından dolayı Yerel Mahkeme tarafından verilen hükümler katılan tarafından temyiz edilmiş, ancak sanıkların başka bir kişiye yönelik hakaret suçlarından dolayı verilen hükümlere temyiz hakkı olmadığı gerekçesiyle ceza verilmemesine karar verilmiştir. Temyiz isteği reddedilen sanıkların hakaret suçlarına yönelik verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararlarına yapılan temyiz talebinin incelenmesinde ise, herhangi bir neden bulunmadığından işin esasına geçilmiştir. Ancak karar gerekçesinin açık ve gerekçeli olması gerektiği, gerekçenin nitelendirme yapması, delillerle sonuç arasında bağ kurması ve hükmün gerekçe içermesi gerektiği belirtilerek Kanuna aykırı olduğu belirlenen kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1
- 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141. maddesi
- 5271 sayılı CMK’nın 34/1
- 230 ve 1412 sayılı CMUK’nın 308/7. maddeleri

18. Ceza Dairesi 2019/951 E. , 2019/5607 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, yaralama, tehdit
HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığı

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1- Sanıklar ... ve ..."ün katılan ..."e yönelik hakaret, yaralama ve tehdit eylemlerine yönelik kurulan hükümlerin katılan ... tarafından temyizinde;
Sanıkların, katılan ..."ın annesi olan katılan ..."e yönelik hakaret, yaralama ve tehdit suçlarından verilen hükümleri temyize hak ve yetkisi olmadığından 5320 sayılı Kanun"un 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, katılan ...’ın, tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2- Sanık ... ve sanık ..."ün katılan ..."a yönelik hakaret suçlarından verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararlarına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde ise,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141, 5271 sayılı CMK’nın 34/1, 230 ve 1412 sayılı CMUK’nın 308/7. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirmesi için gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi ve ulaşılan kanaat, sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiilinin ve bunların nitelendirilmesinin belirtilmesi, delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği, hükmün CMK’nın 230. maddesine uygun şekilde gerekçe içermemesinin CMUK’nın 308/7. maddesinde kesin hukuka aykırılık hali olarak düzenlendiği gözetilmeden, katılan ..."a yönelik sanıklar ... ve ..."ün hakaret eylemlerinden ayrı ayrı ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesine rağmen, hükümlerin gerekçe kısmında katılan ..."a yönelik eylemler hakkında herhangi bir açıklama yapılmadan, açıklanan bu hususlara uyulmayarak gerekçesiz hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, katılan ...’ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 21/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.