Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2010/1692 Esas 2010/5821 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2010/1692
Karar No: 2010/5821
Karar Tarihi: 11.05.2010

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2010/1692 Esas 2010/5821 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işyeri ihtiyacı nedeniyle kiraladığı yerin tahliyesini istemiştir. Davalı, davacının başka taşınmazları olduğunu belirtmiş ve davanın reddini savunmuştur. Mahkeme, ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunu kanıtlamadan tahliye kararı verilemeyeceğini belirtmiştir. Davacının babasına ait tüpçü dükkanında çalıştığı, üç çocuğu olduğu ve asgari ücret yetmediğinden çay ocağı işletmeyi düşündüğü anlaşılmıştır. Mahkeme, davacının ihtiyacının gerçek, samimi ve zorunlu olduğunu kabul etmiştir ve tahliye kararı verilmesi gerekirken davanın reddine karar verilmesini bozmuştur.
Kanun Maddeleri: HUMK.nun 428. maddesi.

(Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi 2010/1692 E. , 2010/5821 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmesi üzerine hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, dava dilekçesinde, davalının 25.04.2006 tarihli kira sözleşmesi ile kiracı olduğunu, çay ocağı olarak kullanılan kiralananda çay ocağı işleteceğini, halen bir işi bulunmadığını ileri sürerek kiralananın tahliyesini istemiştir.Davalı, davacının tüpçü dükkanı çalıştırdığını, başka taşınmazları bulunduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arzetmeyen geçici ihtiyaç tahliye nedeni yapılamayacağı gibi henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Olayımıza gelince; davaya dayanak yapılan ve hükme esas alınan 25.04.2006 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Davacının halen babasına ait tüpçü dükkanında çalıştığı, üç çocuğu bulunduğu, asgari ücret yetmediğinden çay ocağı işleteceği dinlenen tanık beyanlarından anlaşılmaktadır. Davacının babasından ayrı kendi adına bağımsız iş yapma isteği doğal karşılanmalıdır. Davacı babasına ait işyerinde çalışmaya zorlanamayacağından kendi işini yapma isteği dikkate alınarak ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kabulü ile kiralananın tahliyesine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 11.05.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.