MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 07/12/2017 tarih ve 2014/455 E- 2017/415 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 22/11/2018 tarih ve 2018/518 E- 2018/1208 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ilaç konusunda üretim ve pazarlama faaliyeti gösteren bir şirket olduğunu, müvekkilinin 2012/43812 sayılı "LEODEX" ibaeli başvurusunun davalı TPMK YİDK."nın 21.07.2014 tarih ve 2014-M-9326 sayılı kararı ile diğer davalı şirketin 94777 sayılı “leo” ibareli markaya dayanılarak reddedildiğini, oysa müvekkili markasının bir bütün olarak “LEODEX” ibaresinden oluştuğunu ve tarzı itibariyle bütün harflerin aynı puntoda birleşik olarak yazılmış olduğundan, kendi içinde baskın hale gelmiş herhangi bir harf/harf grubunun bulunmadığını, telaffuz edildiğinde bıraktığı işitsellikle davalı markasının işitselliği arasında belirgin bir fark olduğunu, “DEX” denildiğinde eczacılık sektöründe kimsenin bunun “Deksketoprofen Trometamol” olduğunu söyleyemeyeceğini, “DEX” ekinin bir sözlük anlamının bulunmadığını ve kullanılacak ürünü işaret eden hiçbir tasviri niteliğinin olmadığını ileri sürerek, davalı TPMK YİDK."nın anılan kararının iptalini, "LEODEX" ibareli markanın müvekkili adına tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Kurum vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesi sunmamış ve duruşmalara katılmamıştır.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu 2012/43812 sayılı "LEODEX" ibareli davacı başvurusunun emtia listesinde yer alan 05/01 alt grubunda yer alan mallar bakımından, taraf markalarının emtia listeleri aynı tür olduğu, markanın hitap ettiği tüketici kitlesi yönünden bir bütün olarak değerlendirildiğinde benzer olmadığı, tescilli marka ile başvuru konusu işaret arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede görsel, sescil, anlamsal olarak hitap ettiği dikkat seviyesi yüksek doktor, eczacı gibi tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerliğin bulunmadığı, başvurunun davacı markalarında yer alan ibare ve diğer sözcük ile ilişkilendirilebilecek bir görsellik içermediği, doktor, eczacı gibi dikkat seviyesi yüksek tüketicilerin dava konusu markayı bir bütün olarak algılayacağı, marka ve başvuru konusu işaretler benzer olmadığından, davalının tanınmışlık iddiasının da sonuca etkili bulunmadığı, davacının markanın amaç ve fonksiyonlarına aykırı olarak davalıyı ve 3. kişileri baskı altına alma, engelleme, santaj, yedekleme, tuzak, marka ticareti yapma konusunda kötüniyetli başvuruda bulunduğuna dair delilin olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalı TPMK YİDK."nın 21/04/2014 tarih 2014-M-9326 sayılı kararının iptaline, markanın tescili konusundaki talebin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı vekili ile davalı kurum vekili tarafından ayrı ayrı istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
İstinaf mahkemesince idda, savunma ve tüm dosya kapsamına göre ,mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığını ve davalı şirketin itiraza dayanak markasının asıl unsurunu oluşturan "Leo" ibaresinin Türkçe"de "Aslan" anlamına geldiğini, herhangi bir ilacın etken maddesinin adı olmadığını, davacının marka tescil başvurusunu oluşturan "Leodex" ibaresinin ise davacı tarafça üretilen bir ilaç emtiası üzerinde kullanıldığını, bu ilacın etken maddesinin "Dekskotoprofen" olup, başvurudaki "dex" ibaresi ile anılan etken maddenin çağrışımının yaratılmak istendiğini, mahkemece alınan ve tüm bu hususların tespit edildiği uzman bilirkişi heyet raporunda da tarafların markaları arasında, başvurunun yer aldığı 5. sınıfın ortalama tüketicileri açısından iltibas tehlikesinin bulunmadığının bildirildiğini,aynı taraflar arasındaki benzer bir uyuşmazlıkta, "Leodex Plus" ibaresini davalı markası ile benzer görmeyen Yargıtay 11. H.D."nin 24.04.2018 gün ve 2016/11231 E.- 2018/3029 K. sayılı ilamının da bu yönde olduğu, yine davacı tarafça YİDK kararının iptali ile birlikte, dava konusu marka başvurusunun tescili talebinde de bulunulmuş ise de 556 sayılı KHK kapsamında mahkemelere tescil isteminin kabulü ya da reddi yönünde tanınmış bir yetkinin bulunmadığından ve tescil işleminin idari nitelikte bir işlem olup, Kurul kararının kabulüne bağlı doğal bir sonuç olduğundan, tescil isteminin ayrı bir dava olarak değerlendirilemeyeceği, bu nedenledir ki açılan davada iki ayrı talebin olduğu ve tescil isteminin de reddedildiği gerekçesiyle davalı lehine yargılama gideri ve vekalet ücretine hükmedilemeyeceği,dolayısıyla mahkemece de davacının tescil isteminin reddine karar verilmesi nedeniyle davalılar yararına yargılama gideri ve vekalet ücretine hükmedilmemesinde bir isabetsizliğin bulunmadığı, Yargıtay"ın emsal uygulamasının da bu yönde olduğu (Yargıtay HGK."nın 22.03.2017 gün ve 2017/11-78 E.-521 K.) anlaşılmakla , HMK 353/1.b.1.maddesi uyarınca davalı vekili ile davalı kurum vekilinin istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili ve davalı kurum vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 18/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.