MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 20/12/2017 tarih ve 2017/158 E. - 2017/484 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 25/10/2018 tarih ve 2018/380 E. - 2018/1106 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin "GRC FİBERTON + Şekil" ibareli 19/1-8, 35/1-4+5 (19.sınıf için), 37/1-13 ve 42/1-4-5.sınıftaki ürün ve hizmetleri içeren 2016/11900 sayılı marka tescil başvurusunda bulunduğunu, davalı şirketin “FİBROBETON” ibareli 17, 19, 37 ve 42. sınıf ürün ve hizmetleri içeren markalarına dayanarak başvuruya itirazda bulunduğunu, Markalar Dairesi tarafından itirazın kısmen kabul olunduğunu ve başvurunun 19/1-7; 35/5 (19.sınıf ürünler için), 37/1, 7, 9 ve 42/1-3.sınıf ürün ve hizmetler için reddedildiğini, anılan karara karşı müvekkilinin itirazının YİDK"nın 2016/M-1502 sayılı kararıyla reddedildiğini, görsel, işitsel ve anlamsal olarak başvuru konusu işaret ile davalı şirketin markaları arasında ortalama alıcıları iltibasa düşürübilecek derecede benzerlik bulunmadığını, müvekkilinin başvurusunun önceki markalarının serisi niteliğinde bulunduğunu, başvuru konusu işaretin tanınmış bir marka olduğunu ve müvekkilinin ticaret unvanının ayırıcı unsuru olduğunu ileri sürerek YİDK’nın 2016/M-1502 sayılı kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; markaların benzer olduğunu, eklerin de benzerliği artırdığını, markaların reddedilen ürün ve hizmetleri içerdiğini, benzer izlenim bıraktığını, diğer unsurların yeterli farklılık yaratmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; “FİBERTON” ve “FİBERBETON” ibarelerinin taraf markalarında öne çıktığı, anılan ibarelerin anlamsal olarak benzer olduğu, başvuru kapsamındaki ek ibarelerin yeterli farklılık yaratmadığı, işitsel benzerliğin bulunduğu, redde mesnet alınan markaların kapsamındaki ürün ve hizmetlerle başvuru konusu işaretin kapsamında olup reddedilen 19/1-7+8; 35/5 (19.sınıf ürünler için), 37/1, 7, 9; 42/1-3.sınıf ürün ve hizmetlerin ilişkili ve aynı türden bulunduğu, karıştırılma ihtimalinin bulunduğu, davacının da “FİBERTON” ibareli markaların sahibi olduğu, ancak davacının markalarından 2013/106799 sayılı olanın 01.10.2014, 2013/106796 sayılı olanın da 30.09.2014 tarihlerinde tescil edildikleri, başvuru tarihinin ise 11.02.2016 olduğu, aralarında çok kısa bir zamanın geçtiği, bu nedenle davacının son başvurusunun konusu olan markasının, kendi işletmesi ile özdeşleşmiş asli unsurlarını içeren, işletmesel köken itibariyle önceki tescilli markası ile bağlantılı olduğu mesajını açık biçimde veren, önceki markaların serisi olarak algılanmasında tereddüt bulunmayan, tüketici nezdinde bıraktığı ayırt edici izlenimi koruyan, asli unsur yanında bazı ekler de içeren, davalının markasından bağımsızlaşmış, yeni ve seri bir marka olduğundan bahsedilebilmeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davacı vekilinin istinaf başvurusunun, davacı vekilinin kazanılmış hak ve yoğun biçimde kullanılma nedeniyle ayırt edicilik kazanıldığı iddialarının yerinde olmadığı, ilk derece mahkemesince verilen kararın usul ve esas yönünden kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.