Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5223 Esas 2020/816 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5223
Karar No: 2020/816
Karar Tarihi: 22.01.2020

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5223 Esas 2020/816 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Dosya incelendikten sonra, sanığın beraat etmesi gerektiği kararına varılmıştır ancak bozma kararı öncesinde hükmedilen ceza miktarına saygı gösterilmediği için sanık, 4 yıl 2 ay hapis ve 30.400 TL para cezasına çarptırılmıştır. Ancak bu karar, sanığın kazanılmış hakkını ihlal ettiği için bozulmuştur. Yeniden yargılama gerekmese de, mahkeme kararının düzeltilerek onanması ve sanığın hakkındaki adli para cezasının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği kararlaştırılmıştır. Bu karar TCK'nın 85/2, 62/1, 50/4-1-a, 52/2-4, 53/6 maddelerine dayanmaktadır.

12. Ceza Dairesi 2018/5223 E. , 2020/816 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 50/4-1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, beraat kararı verilmesi gerektiğine, ödeme gücünün olmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Bozma kararı öncesi hükmedilen 3 yıl 4 ay hapis cezasına ilişkin ilk hükmün sanık müdafi tarafından temyiz edilmesi nedeniyle sonuç ceza miktarının sanık lehine kazanılmış hak teşkil edeceği gözetilmeyerek, bozma sonrası yapılan yargılamada sanığın 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve anılan ceza miktarı üzerinden sanığın 30.400-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilerek, sanığın 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkının ihlal edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. paragrafının sonuna “15.11.2017 tarih, 2016/3164 esas 2017/8918 sayılı ilk hükmün sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilmiş olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 397/4. maddesi dikkate alınarak, sanık hakkındaki 24.300 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün infaz aşamasında gözetilmesine” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.