Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/25724 Esas 2015/35472 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, ulusal bayram ve genel tatil, fazla mesai, yıllık izin, kıdem tazminatı ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyerinde 04.05.2005 tarihinden iş sözleşmesinin feshedildiği tarihe kadar davalı işyerinde bekçi olarak aralıksız çalışmış olduğunu, iş sözleşmesinin 06.10.2012-20.10.2012 tarihleri arasında devamsızlık yapıldığı gerekçesiyle işveren tarafından feshedildiğini, davacının devamsızlık olarak gösterilen bu tarihlerde raporlu olduğu için işe gelmediğini, fakat raporun işveren tarafından işleme konulmayarak akdin feshi yoluna gidildiğini, çalıştığı süre boyunca davalı işyerinde günde onbeş-onaltı saatten az olmamak üzere haftanın yedi günü çalıştığını, ulusal bayram ve genel tatillerde sürekli çalıştığını ancak karşılığını alamadığını, fazla mesai ve yıllık izin ücretlerinin ödenmediğini belirterek kıdem tazminatı ve diğer alacakların davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 -Hafta tatili ücreti konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 46. maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Kanun"un 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması şartıyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.
Somut olayda; davacı tanık beyanlarına göre hafta tatili alacağı hesaplanmış ise de davacının hafta tatillerinde çalıştığı somut olarak ispatlanamamıştır. Hafta tatili alacağının reddi yerine kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.