Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4, 52/2, 4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin yerel mahkemece ek kararla süresinde olmadığı gerekçesiyle redddine karar verildiği, bu kararın da temyiz konusu olmadığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz talebine hasren yapılan incelemede,
Sanığın idaresindeki ticari araçla 0,25 promil alkollü olduğu halde gece vakti aydınlatmanın olmadığı tek yönlü yedi metre genişliğindeki yolda seyir halinde iken, 1,50 promil alkollü halde yol ortasında yürüyen yaya olan ölene çarptığı olayda, Adli Tıp Kurumu 5.İhtisas Kurulunun yerleşmiş raporlarında 1,00 ve üzerindeki promil olarak saptanan alkol düzeyinin güvenli sürüş yeteneğini kaybettirdiğinin belirtilmesi karşısında, 0,25 promil alkollü olan sanığın bilinçli taksirle hareket ettiğinin kabul edilemeyeceği anlaşıldığından, tebliğnamedeki sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanması gerektiğine ilişkin bozma öneren görüşe iştirak edilmemiş olup, tali kusurlu olan sanığın mahkumiyetine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında TCK"nın 51. maddesinin uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, daha önce kasıtlı bir suçtan dolayı üç aydan fazla hapis cezasına mahkûm edilmemiş olması, suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkemede bir kanaatin oluşması gerektiği dikkate alındığında; sabıkasız olan, duruşmayı takip eden ve ertleme hükümlerinin uygulanması talebi olan sanık hakkında "sonuç cezanın adli para cezası olması" şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile verilen cezanın ertelenmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.