Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/24268 Esas 2015/35374 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai, izin ve ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesini ödenmeyen ücret alacağı sebebi ile haklı olarak feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile izin, ücret ve fazla çalışma alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının önceleri parça başı ücretle çalıştığını, ancak 2007 yılı başından itibaren aylık ücret esasına göre çalıştığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda; davacının fazla çalışma talebi tanık anlatımlarına göre hesaplanıp hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının saat ücretinin ne şekilde tespit edildiği ve aylık kaç Türk Lirası ücretin hesaplamaya esas alındığı hususları denetime elverişli değildir. Ayrıca davacının son yıl hariç çalışma döneminde parça başı ücretle çalıştığı anlaşılmakta olup, bu çalışma sisteminde çalışma süresi arttıkça üretilen parça sayısının artacağı ve fazla çalışma karşılıklarının normal saat ücretinin bu şekilde karşılanacağı göz önüne alınarak fazla çalışma sürelerinin sadece % 50 zamlı kısmının hesaplanması gerekirken, bu hususun düşünülmemesi de isabetli olmamıştır. Belirtilen sebeplerle, 2007 yılı öncesi dönem için davacının parça başına ücretle çalışması sebebi ile fazla çalışma alacağı, belirlenecek olan ücretinin sadece %50 zamlı kısmı üzerinden hesaplanmalı, 2007 yılı sonrası dönem için ise esas alınan ücretin tespiti noktasında denetime elverişli bilirkişi raporu aldırılarak sonuca gidilmelidir. Dosya kapsamına uygun düşmeyen ve denetime elverişli olmayan bilirkişi raporuna itibar edilerek karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Tanık beyanlarına göre davacının demir işiyle ilgili kalfa olarak çalıştığı belirlenebilmekle birlikte, hangi faaliyet alınında çalıştığı dosya kapsamından tam olarak tespit edilememiştir. Davacının inşaat işinde çalıştığının belirlenmesi halinde, faaliyetin Bodrum’da sürdürülmesi göz önüne alındığında, inşaat yasağı olup olmadığı hususu araştırılmadan sonuca gidilmesi de doğru olmamıştır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.