Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/5139 Esas 2019/7258 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 02/07/2018 tarih ve 2018/77-2018/270 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı adına tescilli markanın 29 ve 30. sınıfta kullanılmadığını ileri sürerek, 95/005699 sayılı markanın 29 ve 30. sınıflar açısından iptali ile sicilden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin markasını kullandığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama ve tüm dosya kapsamına göre, davanın açıldığı tarihte yürürlükte bulunan 556 sayılı KHK"nın 14. maddesinin Anayasa Mahkemesi kararı ile iptal edildiğinden oluşan hukuki boşluk nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, kullanmama nedenine dayalı markanın hükümsüzlüğü istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın açıldığı tarihte yürürlükte bulunan 556 sayılı KHK"nın 14. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 14/12/2016 tarih, 2016/148 E - 2016/186 K sayılı kararı ile iptal edildiğinden oluşan hukuki boşluk nedeniyle davanın reddine ve yargılama masrafları ile vekalet ücretinin davacıya yükletilmesine karar verilmiştir. Davanın dayanağı olan 556 sayılı KHK"nın 14. ve 42. maddelerinin Anayasa Mahkemesince iptali nedeniyle hukuki dayanağı kalmayan dava hakkında konusuz kaldığı için karar verilmesine yer olmadığına ve yargılama masrafları ile vekalet ücrütine ilişkin olarak davanın açılma tarihi itibariyle davacının dava açmakta haklı olup olmadığı değerlendirilmek suretiyle bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabülüyle kararın BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 14/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.