MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İstihkak

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup, hükmün duruşma yapılması suretiyle Yargıtay"ca incelenmesi davalı alacaklı ...A.Ş vekili tarafından istenilmiştir. Dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 21.02.2017 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü temyiz eden davalı alacaklı vekili ve davacı vekili geldiler. Duruşmaya başlanarak temyiz isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan ve hazır bulunanların sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek; dosya incelendi, gereği düşünüldü:


K A R A R

Davacı 3. kişi vekili, müvekkili şirketin davaya konu menkulü borçlu .... İş Mak. Ltd. Şti"nden, hiç kullanılmamış olarak satın aldığını, 11/11/2014 tarihli satış sözleşmesi imzalandığını, borçlu şirket tarafından müvekkili adına düzenlenen 11/11/2014 tarihli faturanın sahiplik belgesi niteliğinde olup müvekkilinin mülkiyet iddiasını ispatlamaya yarar ve yeter nitelikte olduğunu, forkliftin mülkiyetinin daha önce başka birine ait olmasının yahut ticaret odasında kaydı bulunmasının mümkün olmadığını, davada ispat yükünün davalı alacaklıda olduğunu iddia ederek, davanın kabulü ile haczin kaldırılmasını ve alacaklının tazminata mahkum edilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı alacaklı vekili, davaya konu... marka iş makinelerinin Türkiye"deki tek ithalatçısı ve yetkili satıcısının müvekkili şirket olduğunu, cevap dilekçesi tarihi itibari ile iş makinesi tescil belgesinin çıkarılmadığını, ticaret ve sanayi odasına tescili yapılmamış olan davaya konu ... marka forkliftin yasaya aykırı olarak fatura ile borçlu şirket tarafından davacıya satıldığını, kaldı ki iş bu faturanın yetkili satıcı tarafından düzenlenmiş ilk fatura da olmadığını, sıfır araçlar için yetkili satıcı tarafından düzenlenmiş ilk faturanın, yeni kayıt için müracaat sırasında sahiplik belgesi aslı veya noter tastikli suretinin ibraz edilmesinin gerektiğini, satış ve devirlerin noterlerce yapılmasının zorunlu olduğunu, bunun dışında yapılan her türlü satış ve devirlerin geçersiz olduğunu, davacı davaya konu forklifti sıfır olarak aldığını beyan etmiş ise de, borçlu şirketin yetkili bayi/satıcı olmadığını, müvekkilinden davaya konu forklifti aldığını ve davacıya usulsüz olarak fatura ile haricen sattığını, bu durumda forkliftin ne hukuken ne de uygulamada sıfır sayılmasının mümkün olmadığını sanunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, davalı alacaklının takip dosyasında toplam 51 adet bono için alacak iddiasında bulunduğu, bu durumun aslında borçlu ile alacaklı arasında sözleşmeye bağlı bir bayilik ilişkisi olmasa bile, fiilen bayi gibi çalıştıklarını gösterdiğini, davalı alacaklının başlangıçta kendisinin sebep olduğu bir durumdan hareketle, bedelinin ödendiği uyuşmazlık konusu olmayan bir konuda davacı 3. kişi şirketi zarara uğratmasının iyiniyetli bulunmadığı, davacının dava konusu menkulü satın almasının geçersiz olma durumu dikkate alınarak daha önce verilen tedbir kararı da gözetilmek suretiyle davanın kabulü gerektiği gerekçesiyle davanın kabulü ile, haczin kaldırılmasına, davalı alacaklının haciz yaptırmakta kötü niyetli bulunması sebebiyle, %15 oranındaki 7.500,00 TL tazminatın karar kesinleştiğinde davalıdan alınıp davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, üçüncü kişinin İİK"nun 96. vd. maddelerine dayalı istihkak iddiasına ilişkindir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı alacaklı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-İİK’nun 97/15. maddesi gereğince alacaklı aleyhine tazminata hükmedilebilmesi için, öncelikle kötüniyetin varlığının ispatı gerekir. Mahkeme kararının gerekçesinde yer verilen husus alacaklının kötüniyetli olduğunu göstermeyeceği gibi, mahcuza ait olan faturalardan, alacaklının borçluya kestiği faturanın tarihi ile davacı 3. kişi tarafından borçluya kesilen faturanın tarihi dikkate alındığında, alacaklının kötü niyetinden bahsedilmesi mümkün değildir.
Davalı alacaklının bilerek ve isteyerek istihkak iddiasına kötüniyetle karşı koyduğu kanıtlanamadığından, İİK’nun 97/15. maddesinde aranan yasal şartlar oluşmaması nedeniyle davalı alacaklı aleyhine kötüniyet tazminatına hükmedilmesi doğru görülmemiştir. Ne var ki belirtilen bu yanlışlığın giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden, 6100 sayılı HMK’nun Geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK’nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı alacaklı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, hüküm fıkrasının 1 numaralı bendinin 2. paragrafındaki "Davalı alacaklının haciz yaptırmakta kötü niyetli bulunması sebebiyle %15 oranındaki 7.500,00 TL tazminatın karar kesinleştiğinde davalıdan alınıp davacıya verilmesine," ibaresinin hüküm fıkrasından çıkartılarak hükmün düzeltilen bu şekli ile ONANMASINA, Yargıtay duruşmasının yapıldığı tarihte yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümleri uyarınca 1.480,00 TL Avukatlık Ücreti"nin davacıdan alınarak Yargıtay duruşmasında avukat marifetiyle temsil olunan davalıya verilmesine ve taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve peşin harcın temyiz edene iadesine, 21.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.