Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/3395 Esas 2018/4523 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın mağdurlara faiz karşılığı ödünç para verdiği iddia ve kabul edilmiş ise de; öncelikle suç tarihinin, tefecilik suçunda kazanç elde etmek amacıyla ödünç paranın verildiği tarih, zincirleme suçlarda ise son suçun işlendiği gün olduğu ve uygulanacak hükümlerin belirlenmesine etkisi bulunduğu nazara alındığında, faiz karşılığı ödünç paranın verildiği tarihlerin ayrıntılı olarak mağdurlardan sorularak açıklattırılmasından, sanık hakkında hükmün açıklanmasına gerekçe olan ihbara konu Menemen 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/47 Esas, 2013/138 Karar sayılı ilamında atılı suçun elektrik enerjisi hırsızlığına ilişkin olması, hüküm tarihinden sonra yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun"un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca mahkemesince uyarlama yapılması gerekeceği, karşılıksız yararlanma olarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 163/3. maddesi kapsamına alınan suçun, 6352 sayılı Kanun"un yürürlüğe girmesinden önce işlenmiş olması da nazara alınarak ilgili mahkemesinden yukarıda bahsi geçen ilamın akıbetinin araştırılamasından, yine UYAP sisteminden yapılan sorgulamada sanık hakkında mağdurlar ... ve ..."a yönelik eylemleri nedeniyle Menemen 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/456 Esas sayılı dosyasında tefecilik suçundan yargılamasının yapıldığının anlaşılması karşısında, tefecilik suçunun zincirleme biçimde işlenebileceği nazara alınarak, söz konusu dosyanın akıbetinin araştırılması, derdest ise birleştirilmesi, karara çıkmış ve kesinleşmiş ise onaylı örneğinin getirtilerek incelenmesinden sonra suç ve iddianame tarihlerine göre eylemler arasında hukuki kesinti oluşup oluşmadığının ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının saptanmasından sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde ""Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır"" hükmü karşısında sanık hakkında hapis cezası ile birlikte adli para cezasına hükmolunmaması,
Yüklenen suçu bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda birden fazla kez işleyen sanık hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK"nın 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA, 20/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.