Mahkemesi :Sulh Ceza
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:

Sanığın yokluğunda verilen 09.03.2009 tarihli karar, savunmasında belirttiği adrese tebliğ edilmekle, 14.04.2009 tarihli tebligatın "adresin sürekli kapalı olduğu ve muhatabın muhtarlık kaydı bulunmadığı" şerhi ile iade dönmesi üzerine adres araştırılması yapılmadan ve sonucuna göre Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre usulüne uygun tebliğ edilmeden kararın kesinleştirilmesi usule aykırı olup, sanığın 10.12.2010 tarihli dilekçesinin süresinde yapılmış bir temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, bu hali ile mahkemenin 27.10.2010 tarihli kararının hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek 09.03.2009 tarihli kararın incelemesinde;

Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında da açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle
5271 sayılı CMK’nın 267 ve devamı maddeleri uyarınca sanığın isteğinin itiraz merciince incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 07.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.